«Mνημόνια»: το στυφό αναξιοποίητο φάρμακο;

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

​​Εξι χρόνια τώρα το κράτος στην Eλλάδα υπολειτουργεί: συντηρείται στο ελάχιστο δυνατό της λειτουργίας του – μόνο για να παραμείνει υποτυπωδώς ενεργό. Oταν ο ετήσιος προϋπολογισμός ενός πανεπιστημίου το 2009 ήταν 74 εκατομμύρια ευρώ και σήμερα είναι 11, μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει υπολειτουργία. Aντίστοιχες μειώσεις της χρηματοδότησης ισχύουν και για τα νοσοκομεία, τα δικαστήρια, τις φυλακές, τα σχολεία, τα μουσεία. Oι κρατικοί λειτουργοί που συνταξιοδοτούνται, προφανώς οι εμπειρότεροι, δεν αναπληρώνονται με καινούργιες προσλήψεις, και είναι σε όλους μας σαφές τι σημαίνει αυτό για τη λειτουργία των θεσμών και για το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Eξι χρόνια είναι διάρκεια διπλάσια της γερμανικής κατοχής του 1941-1944. Kαι ο σημερινός βυθισμός στην οικονομική ύφεση έχει συνέπειες ανάλογες με αυτές που συνόδευαν πάντοτε μια ξενική κατάκτηση:

Οταν ο Ουμπέρτο Εκο... μόναζε στο Αγιον Ορος

ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ 

ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

O Eλληνας φίλος του Ουμπέρτο Εκο, ο άνθρωπος που του γνώρισε από κοντά το Αγιον Ορος και είχε μια συχνή και ειλικρινή επικοινωνία μαζί του, είναι ο παλαίμαχος δημοσιογράφος της Θεσσαλονίκης Θόδωρος Ιωαννίδης, ο οποίος υπήρξε και μεταφραστής στα ελληνικά του μεγάλου Ιταλού διανοούμενου.

Μάλιστα, στα τέλη της δεκαετίας του '80 ο Εκο μαζί με τον Θ. Ιωαννίδη φιλοξενήθηκαν για μία εβδομάδα και από τον Γιάννη Μπουτάρη στο σπίτι του-καταφύγιο στο νησάκι της Χαλκιδικής, τον Διάπορο, με φόντο στο βάθος τον επιβλητικό Αθω στο Αγιον Ορος.

Μια συνάντηση που δεν την ξεχνά ακόμη και σήμερα ο Γ. Μπουτάρης, όπως μας έλεγε ο ίδιος πριν από λίγες μέρες, ενώ θυμόταν ιδιαίτερα την αδυναμία του Εκο στο καλό φαγητό -πέρα από το ποτό- και πόσο του άρεσαν οι γεμιστές πιπεριές. «Μπορούσε να φάει και ένα... ταψί», ανέφερε.

Τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τα "κουμπιά αντιδράσεων" του facebook;

Επιμέλεια: Κλειώ Ιωάννου

Άλλοι ευχάριστα, άλλοι με λιγότερη ικανοποίηση ή δυσπιστία υποδέχτηκαν την εβδομάδα που μας πέρασε τα νέα κουμπιά του facebook, που έρχονται να συνοδεύσουν το γνωστό σε όλους μας like. Η ίδια η εταιρεία «πλασάρει» το νέο της χαρακτηριστικό με την αιτιολόγηση ότι βοηθάει στην βελτίωση της αλληλεπίδρασης μεταξύ των χρηστών και στην ανάπτυξη περισσότερων εκφραστικών μέσων στο κοινωνικό δίκτυο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό, αποτελεί πράγματι κομμάτι αυτής της προσπάθειας. Οι χρήστες εξάλλου για πολύ καιρό έκαναν παράπονα για τον περιορισμένο τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων τους, ο οποίος δεν είχε άλλον τρόπο διοχέτευσης από το θετικό περιεχόμενο του like.

Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι πίσω από αυτή την αναβάθμιση κρύβεται ένας πιο σημαντικός λόγος για την ίδια την εταιρεία και την εμπορική αξιοποίηση όλων αυτών των διαδραστικών κουμπιών, ο οποίος δεν είναι άλλος από τη συλλογή δεδομένων. Τα λεγόμενα data, τα οποία όλοι οι τεχνολογικοί κολοσσοί πλέον οφείλουν να αποθηκεύουν και να «ξεδιαλύνουν» ώστε να μπορούν να τα αξιοποιούν για την βελτιστοποίηση των υπηρεσιών τους και την καλύτερη προώθηση των εμπορικών τους τμημάτων που δεν είναι άλλα από τη διαφήμιση.

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ – ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Φώτης Κόντογλου - σκίτσο Σταύρου Παλάντζα

Eίπαμε πως, εδώ στην Eλλάδα, όχι μοναχά δεν διαβάζουμε, αλλά καν δεν ξέρουμε αν υπάρχουνε οι μυστικοί Πατέρες που φωτίσανε την Oρθοδοξία. Για τους θεολόγους η Oρθοδοξία κατάντησε μια κούφια λέξη, αφού η μυστική ουσία της τους είναι άγνωστη, όπως κι' η παράδοσή τους. Oι δικοί μας θεολόγοι παίρνουνε τα φώτα από τη Δύση, γιατί εκεί η θεολογία έχει γίνει επιστήμη, κ' η ματαιοδοξία τους κολακεύεται απ' αυτό το πράγμα. H πίστη, γι' αυτούς, δεν έχει καμμιά σημασία. Θα μου πήτε, "θεολογία χωρίς πίστη, γίνεται;" Mα κ' εγώ σας ρωτώ, με την ίδια απορία, "γίνεται θεολογία χωρίς πίστη;"

Ωστόσο, στις Δυτικές χώρες και στην Aμερική, πολύς κόσμος έχει στραφεί προς την Oρθοδοξία, από τη δίψα της αληθείας. Στην Eλλάδα, μοναχά λιγοστοί άνθρωποι και κάποιοι παλιοημερολογίτες διαβάζουνε τα βιβλία των Πατέρων, εκτός του Bασιλείου και του Xρυσοστόμου, που τους παίρνουνε οι θεολόγοι για ρήτορας και για φιλολόγους της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Tα βιβλία των μυστικών Πατέρων δεν ξανατυπώνουνται πια και καταντήσανε σπάνια. H επίσημη Eκκλησία τυπώνει προχειρολογήματα διάφορων νεωτεριστών θεολόγων, χωρίς καμμιά ουσία, που φανερώνουνε μοναχά την απίστευτη γύμνια εκείνων που τα γράφουνε. Mοναχά τώρα τελευταία άρχισε να τυπώνει η Aποστολική Διακονία την Πατρολογία του Migne. Mα κι' αυτή η έκδοση είναι για τους θεολόγους, κι' όχι για τους πιστούς, αφού είναι τυπωμένη στην αρχαία γλώσσα. Eκτός απ' αυτό, η έκδοση της Πατρολογίας δεν έχει καμμιά βαθύτερη δικαίωση, με το δυτικό χαρακτήρα που έχει η γενική μόρφωση των θεολόγων μας, που δεν έχουνε καμμιά βαθύτερη γνώση της ουσίας της Oρθοδοξίας, ούτε και της παράδοσής μας. Έτσι κι' αυτή η έκδοση καταντά ένα γεγονός χωρίς βαθύτερη σημασία, αφού δεν υπάρχει το κατάλληλο ορθόδοξο χώμα για να ριζοβολήσει.

Ας βρη λοιπόν ο καθένας τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός, ας δοξάζη τον Καλό Θεό, όχι εγωιστικά, φαρισαϊκά, αλλά ταπεινά, αναγνωρίζοντας ότι δεν έχει ανταποκριθή στις δωρεές του Θεού, και ας τα αξιοποιήση στο εξής.

– Γέροντα, πώς μπορεί κανείς, όταν βλέπη τα χαρίσματα των άλλων, να μη ζηλεύη, αλλά να χαίρεται;

– Αν αξιοποιή τα δικά του χαρίσματα και δεν τα θάβη, τότε θα χαίρεται με τα χαρίσματα των άλλων. Χρόνια τώρα βλέπω εδώ μια αδελφή τί φωνή έχει, τί ευλάβεια, και όμως δεν πάει να ψάλη. Και επειδή το δικό της χάρισμα το θάβει και δεν ψάλλει, μαραζώνει, όταν ακούη την άλλη που δεν έχει και τόσο καλή φωνή να ψάλλη. Δεν σκέφτεται ότι σ᾿ αυτήν έδωσε ο Θεός καλύτερη φωνή, αλλά δεν την καλλιεργεί. Γι᾿ αυτό, λέω, ο καθένας να ψάξη να δη μήπως το χάρισμα που βλέπει στον άλλον και το ζηλεύει το έχει και αυτός, αλλά δεν το καλλιεργεί, ή μήπως ο Θεός του έδωσε άλλο χάρισμα. Γιατί ο Θεός δεν αδικεί κανέναν· στον καθέναν έχει δώσει ένα διαφορετικό χάρισμα που θα τον βοηθήση στην πνευματική του πρόοδο. Όπως ο ένας άνθρωπος δεν μοιάζει με τον άλλο, έτσι και το χάρισμα του ενός δεν μοιάζει με του άλλου. Προσέξατε καμμιά φορά τα αγριομπίζελα που έχετε εκεί κάτω στον φράχτη; Όλα είναι από μία ρίζα, αλλά έχουν διαφορετικά χρώματα και το ένα είναι πιο όμορφο από το άλλο. Και όμως το ένα δεν ζηλεύει το άλλο... Το καθένα χαίρεται με το χρώμα που έχει. Βλέπετε και τα πουλιά; Το καθένα έχει την χάρη του, το δικό του κελάηδημα.

ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟΙ ΑΚΡΟΒΑΤΙΣΜΟΙ: ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ «Ὁ Θεός σταδιακά γίνεται ὁ μεγάλος Ἀπών ἀπό τή σκέψη, τίς ἐπιλογές καί τή ζωή τους»

Ψυχοθεραπευτικοί ἀκροβατισμοί:
κίνδυνος γιά τήν ψυχική καί πνευματική ἰσορροπία τῶν χριστιανῶν.

Τοῦ πρωτ. Ἰωάννου Φωτοπούλου

Ι. Ἀστραπιαία ἐξάπλωση τῆς ψυχοθεραπείας.

Νομίζω, εἶναι ἐντυπωσιακό καί λυπηρό τό γεγονός ὅτι ὅλο καί περισσότεροι χριστιανοί καταφεύγουν γιά προσωπική, συζυγική καί οἰκογενειακή βοήθεια σέ «εἰδικούς» δηλ. σέ ψυχολόγους, ψυχαναλυτές καί ψυχοθεραπευτές.
. Ἀπό τήν ἴδια νοοτροπία κινούμενοι, πολλοί κληρικοί καλοῦν ψυχολόγους –ψυχοθεραπευτές γιά νά μιλήσουν στούς ἐνορίτες τους. Ἐπίσκοποι καλοῦν ἐπίσης τέτοιους «εἰδικούς» σέ ἱερατικά συνέδρια γιά νά διδάξουν νά νουθετήσουν καί νά…φωτίσουν τούς ἐφημερίους. Ἐκκλησιαστικοί σταθμοί ἔχουν ὡς ἀπαραίτητο «ορ ντέβρ» στήν πνευματική τροφή πού προσφέρουν, τήν ἐκπομπή μέ ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή, ἤ ἀνάγνωση βιβλίων μέ ψυχοθεραπευτικό-κατευναστικό περιεχόμενο.
.     Ἀκόμη καί στήν διημερίδα πού ὀργανώθηκε στό Πολιτιστικό Κέντρο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μας μέ θέμα «Συμμετοχή καί ἀλληλεγγύη στήν ἐκπαίδευση. Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν φαινομένων βίας» σέ συνεργασία μέ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας ἀπό τούς 14 εἰσηγητές 6 ἦσαν Ψυχολόγοι-ψυχοθεραπευτές.

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Οι εκδόσεις ΕΝΝΟΙΑ σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου

του Αναπληρωτή Καθηγητή

και Προέδρου του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής

του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

κυρίου Θωμά Ιωαννίδη

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

την  Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016 και ώρα 19:00

στον Φιλολογικό Σύλλογο ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ (Πλατεία Αγίου Γεωργίου Καρύτση 8, Αθήνα)

Για το βιβλίο θα μιλήσουν: Ο Καθηγητής Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης Κοσμήτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και Πρόεδρος του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός»,

Ο Καθηγητής Απόστολος Νικολαΐδης, Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής Αθηνών,

Ο Γλωσσολόγος Χριστόφορος Χαραλαμπάκης, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Συγγραφέας.

1915: Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ

1915:  Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ

                Διαβάσαμε σχεδόν απνευστί την ιστορική ερμηνεία του Γιώργου Θ. Μαυρογορδάτου, επισκέπτη καθηγητή τόσο στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όσο και σε διάφορα ξένα πανεπιστήμια, στο βιβλίο του «1915: Ο εθνικός διχασμός» (εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2016³). Αναφέρεται στον διχασμό μεταξύ Βενιζελικών και Κωνσταντινικών που ακύρωσε το όραμα της Μεγάλης Ιδέας, την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών και οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922. Ανεξαρτήτως από το αν συμφωνεί κανείς ή όχι με κάποιες από τις ερμηνευτικές πτυχές που δίνει ο συγγραφέας, μένει ενεός μπροστά στο μέγεθος του παραλογισμού το οποίο χαρακτήρισε εκείνη την εποχή. Μια αδελφοκτόνος σύγκρουση, από την οποία διεφάνη μία από τις μεγαλύτερες αδυναμίες του έθνους μας:  τα προσωπικά πάθη, συνέπεια της αρχομανίας, που δεν επιτρέπουν την αναγνώριση της αξίας του άλλου και οδηγούν σε εθνικές καταστροφές.

                Απόλυτο κακό δεν υπάρχει σε μία από τις δύο πλευρές. Δικαιολογίες για την συμπεριφορά είτε της μίας είτε της άλλης μπορεί κανείς να βρει, αναλόγως προς την ιδεολογική του προτίμηση. Τα γεγονότα όμως προκαλούν λύπη και απογοήτευση. Διώξεις της μίας παράταξης εις βάρος της άλλης, ισοπεδωτικοί χαρακτηρισμοί, ύβρεις, συκοφαντίες, διαστρέβλωση της αλήθειας, αξιοποίηση όλων των τεχνικών καθοδήγησης της κοινής γνώμης, τρομοκρατία. Την ίδια στιγμή ένα μίσος κανονικά αδιανόητο να υφίσταται σε μορφωμένους και ευφυείς ανθρώπους, θεωρητικά έτοιμους να διαλεχθούν με τον άλλο και να συνυπάρξουν. Οι υποστηρικτές, αντί να αξιοποιήσουν τα προσόντα τους για το καλό της πατρίδας, θεώρησαν ότι η χαρισματικότητα των ηγετών ήταν η ευκαιρία  για να ασκήσουν οι ίδιοι το μερίδιο της εξουσίας που επιθυμούσαν, που φιλοδοξούσαν, που θεωρούσαν ότι τους ταίριαζε. Προϋπόθεση η εξόντωση των αντιπάλων τους. Και όχι μόνο. Από τη μία η Παλαιά Ελλάδα, αυτή του ανεξάρτητου από το 1830-1881 κράτους (Πελοπόννησος, Στερεά μέχρι την Άρτα, Επτάνησα, Θεσσαλία, Κυκλάδες), και από την άλλη οι Νέες Χώρες (Μακεδονία, υπόλοιπη  Ήπειρος, Θράκη, νησιά Αιγαίου, Κρήτη, Σμύρνη). Από τη μία η κρατικοδίαιτη  αστική τάξη, συστρατευμένη με τον βασιλιά, και από την άλλη οι έμποροι, οι βιομήχανοι και οι επιχειρηματίες να ακολουθεί τον Βενιζέλο. Στη μέση, οι αγρότες και οι εργάτες. Η Παλαιά Ελλάδα του βασιλιά να υποστηρίζεται

ΓΙΑΤΙ Η ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΦΕΡΝΕΙ ΧΑΡΑ; από τους λόγους του αγίου Παϊσίου

– «Ζαλούρα είναι τα παιδιά», μου είπε μια γυναίκα τα πού τα είχε όλα. 

Βαριέται να έχη παιδιά! Όταν μια μάνα σκέφτεται έτσι, είναι ένα άχρηστο πράγμα, γιατί οι μανάδες κανονικά έχουν αγάπη. 

Μπορεί μιά κοπέλα, πρίν κάνη οικογένεια, νά την ξυπνά ή μάνα της στις δέκα ή ώρα το πρωί. Από την στιγμή όμως που θα γίνη μάνα καί θά εχη νά ταΐζη το παιδί της, νά το πλένη, νά το καθαρίζη, δεν κοιμάται ούτε την νύχτα, γιατί παίρνει μπρος ή μηχανή. Όταν ο άνθρωπος έχη θυσία, δεν γκρινιάζει, δεν βαριέται· χαίρεται. Όλη ή βάση εκεί είναι, να ύπάρχη πνεύμα θυσίας. 

Αυτή η γυναίκα αν έλεγε: «Θεέ μου, πώς να Σε ευχαριστήσω; Δεν μου έδωσες μόνον παιδιά άλλα καί πολλά αγαθά… Πόσοι άνθρωποι δεν έχουν τίποτε καί εγώ έχω τόσα σπίτια, έχω καί aπό τον πατέρα μου περιουσία, o άνδρας μου παίρνει μεγάλο μισθό, βγάζω καί δυο μισθούς aπό τά ενοίκια, καi δεν ταλαιπωρούμαι! Πώς νά Σε ευχαριστήσω, Θεέ μου; Δεν τα άξιζα εγώ αυτά τα πράγματα», aν σκεφτόταν έτσι, θά έφευγε με τήν δοξολογία ή κακομοιριά. Και μόνο δηλαδή αν ευχαριστούσε τον Θεό μέρα-νύχτα, θα ήταν αρκετό. .

 – Η θυσία, Γέροντα, δίνει χαρά. 

– Ω, χαρά! Αυτήν τήν χαρά της θυσίας δεν τήν γεύονται σήμερα οι άνθρωποι, γι’αυτό είναι βασανισμένοι. Δεν έχουν ιδανικά μέσα τους· βαριούνται που ζουν. Η λεβεντιά, η αυταπάρνηση, είναι η κινητήρια δύναμη στον άνθρωπο. Αν δεν υπάρχει αυτή ή δύναμη, ο άνθρωπος είναι βασανισμένος.

Ο Άγιος Παΐσιος και το παιδί με τους καλούς λογισμούς

Ο Άγιος Παΐσιος σε μια θαυμάσια και αληθινή διήγηση, που μας δείχνει το πως ένας άνθρωπος ο οποίος έχει μόνο καλούς λογισμούς δεν πέφτει ποτέ σε κατάκριση…

«Μια φορά ένα παιδί δευτέρας γυμνασίου ήρθε στο Καλύβι και χτύπησε το σιδεράκι στην πόρτα. Είχα ένα τσουβάλι γράμματα να διαβάσω, αλλά είπα, ας βγω να δω τι θέλει, διηγείται ο Άγιος Παΐσιος

«Τι είναι, παλληκάρι;» του λέω. «Αυτό είναι το Καλύβι του πατρός Παϊσίου; με ρωτάει. Θέλω τον πατέρα Παΐσιο». «Αυτό είναι, αλλά αυτός δεν είναι εδώ. Πήγε να αγοράσει τσιγάρα», του λέω. «Φαίνεται κάποιον πήγε να εξυπηρετήσει», μου λέει με καλό λογισμό. «Για τον εαυτό του πήγε να τα αγοράσει, του λέω. Του είχαν τελειώσει και έκανε σαν τρελλός για τα τσιγάρα. Εμένα με άφησε εδώ μόνον μου και ούτε ξέρω πότε θα γυρίσει. Αν δω ότι αργεί, θα σηκωθώ να φύγω». Βούρκωσαν τα μάτια του και με καλό πάλι λογισμό είπε: «Τον κουράζουμε τον Γέροντα». «Τι τον θέλεις;», τον ρωτάω. «Την ευχή του θέλω να πάρω», μου λέει. «Τι ευχή να πάρεις, μωρέ! Αυτός είναι πλανεμένος. δεν έχει χαϊρι. εγώ τον ξέρω καλά. Μην περιμένεις άδικα, γιατί, κι όταν γυρίσει, θα είναι νευριασμένος, ίσως είναι και μεθυσμένος, επειδή πίνει κιόλας». Αλλά εκείνο έβαζε συνέχεια καλό λογισμό. «Τέλος πάντων, του λέω, εγώ θα περιμένω λίγο ακόμη, τι θέλεις να του πω;». «Έχω ένα γράμμα να του δώσω, μου λέει, αλλά θα περιμένω να πάρω την ευχή του».

Είδατε; Ό,τι του έλεγα, το έπαιρνε με καλό λογισμό. Άλλοι τόσα διαβάζουν, κι εκείνο, παιδάκι δευτέρας γυμνασίου, να έχει τόσο καλούς λογισμούς! Να του χαλάς τον λογισμό και να βγάζει πιο καλό συμπέρασμα. Το θαύμασα! Πρώτη φορά είδα τέτοιο πράγμα!».

Πάτερ Αγαθέ Κ Πρίγγου υπό Π.Γαλάνη

Δόξα... Ἦχος πλ. β´.

Πάτερ ἀγαθέ, ἐμακρύνθην ἀπὸ σοῦ, μὴ ἐγκαταλίπῃς με, μηδὲ ἀχρεῖον δείξῃς τῆς Βασιλείας σου· ὁ ἐχθρὸς ὁ παμπόνηρος ἐγύμνωσέ με, καὶ ᾖρέ μου τὸν πλοῦτον· τῆς ψυχῆς τὰ χαρίσματα, ἀσώτως διεσκόρπισα· ἀναστὰς οὖν, ἐπιστρέψας πρὸς σὲ ἐκβοῶ· Ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου, ὁ δι᾽ ἐμὲ ἐν Σταυρῷ τὰς ἀχράντους σου χεῖρας ἁπλώσας, ἵνα τοῦ δεινοῦ θηρὸς ἀφαρπάσῃς με, καὶ τὴν πρώτην καταστολὴν ἐπενδύσῃς με, ὡς μόνος πολυέλεος.

Όσιος Παΐσιος, “Ο άσωτος υιός όταν συνήλθε, όταν μετάνιωσε, τότε είπε: «Θα επιστρέψω στον πατέρα μου»”

«Εἰς ἑαυτὸν ἐλθών...»

Ο Θεὸς εἶναι πολὺ κοντά μας, ἀλλὰ καὶ πολὺ ψηλά. Γιὰ νὰ «κάμψη» κανεὶς τὸν Θεό, ὥστε νὰ κατεβῆ νὰ μείνη μαζί του, πρέπει νὰ ταπεινωθῆ καὶ νὰ μετανοήση. Τότε ὁ πολυεύσπλαχνος Θεός, βλέποντας τὴν ταπείνωσή του, τὸν ὑψώνει ὣς τοὺς Οὐρανοὺς καὶ τὸν ἀγαπάει πολύ. «Χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι» , λέει τὸ Εὐαγγέλιο.

Ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο τὸν νοῦ, γιὰ νὰ ἀναλογίζεται τὸ σφάλμα του, νὰ μετανοῆ καὶ νὰ ζητάη συγχώρηση. Ὁ ἀμετανόητος ἄνθρωπος εἶναι σκληρὸ πράγμα. Εἶναι πολὺ ἀνόητος, ἐπειδὴ δὲν θέλει νὰ μετανοήση, γιὰ νὰ ἀπαλλαγῆ ἀπὸ τὴν μικρὴ κόλαση ποὺ ζῆ, ἡ ὁποία τὸν ὁδηγεῖ στὴν χειρότερη, τὴν αἰώνια. Ἔτσι στερεῖται καὶ τὶς ἐπίγειες παραδεισένιες χαρές, οἱ ὁποῖες συνεχίζουν στὸν Παράδεισο, κοντὰ στὸν Θεό, μὲ τὶς πολὺ μεγαλύτερες χαρές, τὶς αἰώνιες.

Τα κείμενα της Μεγάλης Συνόδου στην ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος

Στην ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος και συγκεκριμένα στην υποενότητα της Συνοδικής Επιτροπής επί των Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων (2011 - 2015) δημοσιεύτηκαν τα κείμενα που υποβλήθηκαν για έγκριση στη Μεγάλη Σύνοδο.

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΔΩ.

Οι εξισλαμισμένοι Τσάμηδες και οι Αλβανικές διεκδικήσεις

Σημαία της Αυτονόμου Βορείου Ηπείρου του 1914

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας.

Οι συνεχείς υποχωρήσεις μας στα εθνικά θέματα αποθρασύνουν τους γείτονες. Αντί να διεκδικούμε περισσότερα δικαιώματα για τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, φτάσαμε στο σημείο να δεχόμαστε συνεχείς προπαγανδιστικές επιθέσεις από τον αλβανικό εθνικισμό. Η γειτονική χώρα, ενώ μάς έχει ανάγκη για να προωθήσει τις σχέσεις της με την Ευρώπη, ακολουθεί μία ανθελληνική πολιτική στο πλαίσιο της ιδεολογίας της Μεγάλης Αλβανίας ή «Φυσικής Αλβανίας».

Η πρόσφατη εξέλιξη (15.2.2016) είναι η κατάθεση πολυσέλιδου Υπομνήματος από τους εκπροσώπους των Τσάμηδων στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης. Στο Υπόμνημα καταγράφονται ανυπόστατες κατηγορίες κατά της Ελλάδος. Δεν πρόκειται για το Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου της ίδιας πόλης, το οποίο δικάζει θέματα όπως η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ, αλλά για ένα σχετικά νέο θεσμό, ο οποίος ιδρύθηκε για να δικάζει εγκλήματα πολέμου και γενικότερα τα λεγόμενα «εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητος». Όπως μαθαίνουμε από τον ιστότοπο paramythia-online.gr, δικηγόροι, καθηγητές και ιερείς (!) από την Αλβανία κατέθεσαν στο Δικαστήριο 4 αρχεία με τα εξής θέματα:

Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου - Για τις αρρώστιες και συμφορές

Ο Μέγας Βασίλειος στο λόγο του, «ότι ουκ έστιν αίτιος των κακών ο Θεό», μας λέγει: 

«…Κάθε κακό δεν είναι κακό. Κακά είναι οι αμαρτίες· κακά δεν είναι όσα μας προκαλούν οδύνη στο σώμα, όπως είναι οι αρρώστιες και τα τραύματα του σώματος, η φτώχεια, οι ταπεινώσεις, οικονομικές ζημιές, θάνατοι συγγενών , τα οποία ενεργεί ( κατά παραχώρηση ) προς το συμφέρον της ψυχής ο σοφός και αγαθός Κύριος. Ο Οποίος αφαιρεί τον πλούτο από αυτούς που τον μεταχειρίζονται αμαρτωλά, για να καταστρέψει έτσι το μέσο του κακού. Παραχωρεί αρρώστιες, σ΄αυτούς που συμφέρει να είναι το σώμα τους δεμένο με τις αρρώστιες, παρά να είναι ελεύθερο για ν’ αμαρτάνει. Παίρνει με θάνατο εκείνους, που τους συμφέρει ο θάνατος παρά η παράταση της ζωής. Επίσης, προκειμένου να σταματήσει ο Θεός τις εκτεταμένες αμαρτίες, φέρει πείνα , ξηρασίες, κατακλυσμιαίες βροχές , που αποτελούν μάστιγες κοινές πόλεων και ολοκλήρων εθνών…»

Αλλού πάλιν ο Μέγας Βασίλειος μας λέγει τα εξής:

OI ΚΡΥΦΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ

Σατουρνάλια

Υποθέτω ότι ένας τέτοιος τίτλος άρθρου στο Θεόδοτο, θα δημιουργήσει έκπληξη και απορία στους αναγνώστες. Σκοπός μας είναι να δείξουμε ότι πέραν των συνηθισμένων κοινωνιολογικών και ιστορικών ερμηνειών των λαϊκών εορτών, υπάρχει μία άλλη μορφή ερμηνείας, πιο βαθειά και αποκαλυπτική, η οποία μας προσφέρει χρήσιμα στοιχεία για την κατανόηση των κοινωνικών φαινομένων.

Κείμενο του René Guènon
Μετάφραση-επιμέλεια: Ιωάννης Αυξεντίου

Σχετικά με μία ''θεωρία της εορτής'' διατυπωμένη από έναν κοινωνιολόγο, είχαμε επισημάνει ότι αυτή η θεωρία είχε, μεταξύ των άλλων ελαττωμάτων, εκείνο να θέλει να μειώσει όλες τις εορτές σε έναν μόνον τύπο, αποτελούμενο από εκείνες που μπορεί να αποκαλεστούν ''καρναβαλικές εορτές'', έκφραση που μας φαίνεται αρκετά σαφής για να είναι εύκολα κατανοητή από όλους, επειδή το καρναβάλι πράγματι αντιπροσωπεύει αυτό που απέμεινε από αυτές (τις εορτές) στη Δύση.

Δίσεκτο έτος: επιστήμη και δεισιδαιμονίες (Στράτος Θεοδοσίου, Καθηγητής Ιστορίας & Φιλοσοφίας της Αστρονομίας Πανεπιστημίου Αθηνών)

Το 2016 είναι δίσεκτο έτος. Ας δούμε πως καθορίστηκε το δίσεκτο έτος και ποιες δεισιδαιμονίες συνδέονταν μ’ αυτό.
Tο Iουλιανό ημερολόγιο, αυτό που καλούμε σήμερα Παλαιό, ήταν αποκλειστικά ηλιακό και αγνοούσε εντελώς τις φάσεις της Σελήνης. O Σωσιγένης, ο Αλεξανδρινός αστρονόμος, που μεταρρύθμισε το αρχέγονο ρωμαϊκό ημερολόγιο, θεώρησε το τροπικό έτος ίσο με 365,25 ημέρες, δηλαδή με 365 ημέρες και 6 ώρες. H συμβολή του Σωσιγένη συνίστατο στο ότι ήταν ο πρώτος που έλαβε υπόψη του αυτές τις επιπλέον 0,25 ημέρες ή 6 ώρες, τις οποίες συνυπολόγισε στη μέτρηση της διάρκειας του έτους στο Iουλιανό ημερολόγιο. 

Σύμφωνα με τις υποδείξεις του Σωσιγένη, κάθε τέσσερα χρόνια προστίθετο στο έτος μία εμβόλιμη ημέρα, που αποτελούσε την άθροιση αυτών των επιπλέον 6 ωρών και η οποία τοποθετείτο εκείνη την εποχή μετά την 24η Φεβρουαρίου, που τότε ονομαζόταν «dies sextus ante Calendas Martias» δηλαδή η 6η ημέρα πριν από τις Kαλένδες (πρωτομηνιά) του Mαρτίου.

Πλήθος βιβλίων στην ψηφιακή Ιστορική Συλλογή Σχολικών Εγχειριδίων

Μια πλούσια ψηφιακή συλλογή σχολικών εγχειριδίων του παρελθόντος έχει δημιουργήσει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής η οποία είναι διαθέσιμη στον δικτυακό τόπο http://e-library.iep.edu.gr ο οποίος θα λειτουργεί στο εξής ως αποθετήριο-κιβωτός του τεράστιου σε όγκο υλικού.

Η Ψηφιακή Ιστορική Συλλογή Σχολικών Εγχειριδίων αριθμεί πάνω από 1.000.000 σελίδες υψηλής ανάλυσης, καθώς και 15.000 σελίδες αρχείων κειμένου ενώ ο αριθμός των βιβλίων φθάνει τα 5.979.
Μέσω του διαδικτύου διατίθενται σχολικά εγχειρίδια που έχουν χρησιμοποιηθεί στην εκπαιδευτική διαδικασία από τον 19ο αιώνα έως τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού ανήκε στο πρώην Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, «καθολικό διάδοχο» του οποίου αποτελεί το Ι.Ε.Π. και είναι μέρος της βιβλιοθήκης του, ενώ επιπλέον υλικό θα αναζητηθεί από τον ανάδοχο σε άλλες βιβλιοθήκες (π.χ. Μπενάκειος) και σε άλλα ιδρύματα (π.χ. Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης).

Tα κόμματα παίζουν με τη φωτιά

  

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

 

Τ​​ην κούραση του λαού μας ποιος την υπολογίζει, τις αντοχές του ποιος τις μετράει;

H λέξη απελπισία κυριολεκτεί σε πάμπολλα χείλη. Δοκιμάσαμε όλα τα κόμματα, κυβέρνησαν τη χώρα ή συγκυβέρνησαν όλα – εκτός από τις ιδεοληπτικές ακρότητες και τις γραφικές αποφύσεις. Πιστέψαμε ότι μετέχοντας στο καταγωγικό του κράτους μας ίνδαλμα, στη «λελαμπρυσμένη και πεφωτισμένη Eσπερία», και μάλιστα έχοντας παρεισφρήσει, έστω με κουτοπονηριές, στο νόμισμα των υψηλής βιομηχανικής ανάπτυξης χωρών, εξασφαλιστήκαμε οριστικά: μπορούσαμε να καταβροχθίζουμε «πακέτα», «επιδοτήσεις», «προγράμματα» εσαεί.

Aυτή την αυτοκαταστροφική ψευδαίσθηση μας την καλλιέργησαν με ιδιοτελέστατη πανουργία τα κόμματα: η κοινωνική μας γάγγραινα. Mας πούλησαν σαν μπουναμά την Eυρώπη, για να εξαγοράσουν την ψήφο μας – το ένα κόμμα κορδακίζεται που μας «έβαλε» στην E.E. με εγκληματική βιασύνη, ξιπασιά και προχειρότητα, το άλλο χιλιοδιαφήμισε, για να το ψηφίζουμε, τις πλαστογραφίες που μηχανεύτηκε (greek Statistics) για να μας βάλει στο «ευρώ», στο «κλαμπ των ισχυρών» της Eυρώπης.

Οι 4 λόγοι που απουσίασε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος από την Πανορθόδοξη

Από την Εφημερίδα "Το Παρόν"

Στο Ανακοινωθέν της Σύναξης, 28 Ιανουαρίου 2016, δηλώνεται ότι η απουσία του Αρχιεπισκόπου ήταν «διά προσωπικούς λόγους». Η δήλωση είναι αναληθής. Ο Αρχιεπίσκοπος ουδεμία προσωπική διαφορά έχει έναντι όλων. Είναι πολύ φιλικός, ευγενής και διαλλακτικός.

Η απουσία του οφείλεται σε «κανονικούς λόγους». Αφορούν το κύρος του θεσμού της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Προκαθημένου της. Κάποιοι λόγοι δημοσιοποιήθηκαν στο «ΠΑΡΟΝ» της 17ης Ιανουαρίου 2016, με τίτλο: «Ο Αρχιεπίσκοπος απαιτεί σεβασμό προς την Εκκλησία της Ελλάδος από τον Οικουμενικό Πατριάρχη».

Πρώτος κανονικός λόγος: Η αντικανονική εμπλοκή του Πατριάρχη στην εκλογή Μητροπολίτη Ιωαννίνων. Στην κανονική γλώσσα αυτό ορίζεται ως «εισπήδηση» ή «επίβαση» στη διοίκηση άλλης τοπικής Εκκλησίας.

22-2-1821: “Ο Υψηλάντης διέβη τον Προύθο” σημαίνει “Ο Καλός … έλαβεν διαταγήν”;

Η γνωστή φράση της ιστορίας “Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διέβη τον Προύθο” σημαίνει “Η Επανάσταση αρχίζει”. Ναι, αλλά πώς θα πρέπει να εννοήσουμε την φράση; Τι σημαίνει κατά λέξη και κατά (πρωταρχικό) νόημα; 

Σημαίνει ότι ο Υψηλάντης περνά από την ρωσική Βεσσαραβία στην ρωσο-οθωμανική Μολδαβία, άρα

1. Η Επανάσταση σχετίζεται οργανωτικά με την Ρωσία

2. Η Επανάσταση ξεκινά από τα πριγκηπάτα της Μολδαβίας και της Βλαχίας

Το πρώτο διαψεύδεται πανηγυρικά μετά από ελάχιστες εβδομάδες. Άρα, είτε ο Υψηλάντης τρελάθηκε, είτε συνέβη κάτι που δεν ήξερε ή που δεν υπολόγιζε καλά. Το δεύτερο αρχικό συμπέρασμα έχει να κάνει με την ταυτότητα της Επανάστασης. Δεν ξεκινά μια εξέγερση από έναν χώρο που είναι τελείως άσχετος, άρα ο επαναστατικός στόχος φαίνεται κατ’ αρχήν να ορίζεται πολυεθνικά και όχι εθνικά.

Το Πρόγραμμα Μουσουλμανικών Σπουδών του ΑΠΘ στις επιλογές του μηχανογραφικού

Το Πρόγραμμα Μουσουλμανικών Σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης θα προχωρήσει και θα ενταχθεί ως επιλογή στο μηχανογραφικό για τους υποψήφιους στα ΑΕΙ, όπως δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Παιδείας Γιάννης Παντής. Αναφέρθηκε επίσης στο ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία, στη διάρκεια της ομιλίας του στην ημερίδα με θέμα «Μάθημα θρησκευτικών και δημόσιος χώρος», που οργάνωσε ο Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος «Καιρός» στο αμφιθέατρο του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού.

«Είμαστε σε στενή συνεργασία με το Τμήμα Θεολογίας και με τον κοσμήτορα και με τους προέδρους των δύο Τμημάτων της Θεολογικής Σχολής, για να προχωρήσουμε στο Πρόγραμμα Μουσουλμανικών Σπουδών και φέτος θα είναι στο μηχανογραφικό... Είναι κάτι το οποίο το οφείλουμε και θα προχωρήσουμε δυναμικά προς αυτό» είπε ο κ. Παντής και πρόσθεσε: «Είμαστε απόλυτα σύμφωνοι στην εφαρμογή της απόφασης της Συγκλήτου του ΑΠΘ. Το αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου είναι αυτό που μας οδηγεί, ακόμα και αν είχαμε αντιρρήσεις πολιτικές, να υπακούσουμε στο εκπαιδευτικό και ακαδημαϊκό έργο που η Σύγκλητος ζητάει».

Ως προς το ζήτημα της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία, ο κ. Παντής τόνισε ότι είναι σε εξέλιξη ο σχετικός διάλογος με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και σημείωσε:

Ο άγιος Σιλουανός συνομιλεί με τα παιδιά...

Τα αγαπημένα παιδιά τρέχουν στα λιβάδια, κόβουν λουλούδια , τραγουδούν και χαίρονται , γιατί τα κάνει και χαίρονται η χάρη του Θεού. Αλλά, να, είδαν τα παιδιά κάποιον μοναχό και του λένε...

-Κοίτα, ο Κύριος στόλισε τον ουρανό με αστέρια και την γη με ποτάμια και κήπους. Οι αετοί πετούν πάνω στα σύννεφα και απολαμβάνουν το κάλλος της φύσεως. Τα πουλιά κελαηδούν εύθυμα στα δάση και στις πεδιάδες και εσύ, μοναχέ, κάθεσαι στο κελλί σου και δεν βλέπεις όλη την ωραιότητα του Θεού. Κάθεσαι και κλαις. Γιατί κλαις στο μικρό κελλί σου, όταν ο ήλιος λάμπει και ο κόσμος όλος στολίζεται με ομορφιά , και όλοι πάνω στη γη χαίρονται;

Έτσι ρωτούσαν τα παιδιά τον μοναχό και αυτός αποκρίθηκε:

-Παιδιά, εσείς δεν καταλαβαίνετε τον θρήνο μου. Η ψυχή μου κλαίει για εσάς, γιατί δεν γνωρίζετε τον Θεό , που δημιούργησε αυτή την ωραιότητα. Η ψυχή μου τον γνωρίζει και ποθώ αυτή την γνώση για όλους σας, και γι΄αυτό θλίβομαι και παρακαλώ τον Θεό για εσάς ώστε και εσείς να γνωρίσετε τον Κύριο εν Πνεύματι Αγίω.

-Τι σημαίνει να γνωρίσουμε τον Κύριο εν Πνεύματι Αγίω;

-Με τον νου, παιδιά, είναι αδύνατο να γνωρίσετε τον Κύριο, αλλά διαβάστε την θεία Γραφή. Σε αυτή ζει η χάρη που θα σας γλυκάνει και έτσι θα γνωρίσετε τον Κύριο και με χαρά θα Τον υπηρετείτε ημέρα και νύχτα. Και όταν γνωρίσετε τον Κύριο, τότε θα σας φύγει η επιθυμία να βλέπετε αυτόν τον 

κόσμο , αλλά η ψυχή σας θα ορμά να βλέπει την δόξα του Κυρίου στους ουρανούς.

-Μας αρέσουν, όμως, τα λουλούδια, μας αρέσει να περπατούμε και να χαιρόμαστε.

Η ταλαιπωρία των παιδιών εξαιτίας των γονέων

του Οσίου Παϊσίου
- Γέροντα, μια μητέρα μας ρώτησε τι να κάνη που η κόρη της βρίζει την Παναγία.
- Να εξετάση από πού ξεκινάει το κακό. Μερικές φορές σε τέτοιες περιπτώσεις φταίνε οι γονείς. Όταν οι ίδιοι δεν συμπεριφέρωνται καλά, δεν βοηθούν τα παιδιά και εκείνα μιλούν με αναίδεια.
Τότε δέχονται μια επήρεια δαιμονική και αντιδρούν άσχημα. Άλλοτε πάλι οι γονείς νομίζουν ότι με το ζόρι θα κάνουν καλά παιδιά. Μπαίνει και ο εγωισμός και τους κάνει να μιλούν με αγανάκτηση, ενώ πρέπει να τους φέρωνται πάντα με το καλό.
Σήμερα μια γυναίκα με έσκασε! Έχει ένα παιδάκι και το δέρνει αλύπητα. Από την φοβία το κακόμοιρο τρέμει. Δεν μπορεί να μιλήση. Έπαθαν τα νεύρα του. «Έχει δαιμόνιο», της λένε και αυτή το αφήνει νηστικό,για να φύγη δήθεν το δαιμόνιο. «Δεν του δίνω να φάη, μου είπε, για να φύγη το δαιμόνιο». «Βρε, είσαι στα καλά σου; Της λέω. Δώσε στο παιδί να φάη. Κοίταξε, τα δικά σου δαιμόνια να φύγουν. Εσύ έγινες αφορμή και σακατεύτηκε το παιδί. Το παιδί δεν έχει δαιμόνιο. Τρέμει, γιατί φοβάται εσένα που το δέρνεις! Το κοινωνάς τακτικά;». «Όχι», μου λέει. Άντε να συνεννοηθής!

ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ... ΤΑ ΠΛΗΘΗ ... ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ - ΙΔΙΟΜΕΛΑ - ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ΄ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΝΟΙΞΟΝ ΜΟΙ... 

ΗΧΟΣ ΠΛ. Β΄ ΤΑ ΠΛΗΘΗ ΤΩΝ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ ΜΟΙ...

ΤΡΙΩΔΙΟ - ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Όταν κάποιος ξεκινάει ένα ταξίδι θα πρέπει να ξέρει που πηγαίνει. Αυτό συμβαίνει και με τη Μεγάλη Σαρακοστή. Πάνω απ΄ όλα η Μ.Σαρακοστή, είναι ένα πνευματικό ταξίδι που προορισμός του είναι το Πάσχα, «η Εορτή των Εορτών». Η νέα ζωή η οποία πρίν δύο χιλιάδες περίπου χρόνια «ανέτειλε εκ του τάφου», προσφέρθηκε σε μας, σε όλους εκείνους που πιστεύουν στο Χριστό. Μας δόθηκε τη μέρα που βαφτιστήκαμε.

Έτσι το Πάσχα πανηγυρίζουμε την Ανάσταση του Χριστού σαν γεγονός που έγινε και ακόμη γίνεται σε μας. Γιατί ο καθένας μας έλαβε το δώρο αυτής της νέας ζωής. Είναι ένα δώρο που ριζικά αλλάζει τη διάθεσή μας απέναντι σε κάθε κατάσταση αυτού του κόσμου, ακόμη και απέναντι στο θάνατο. Επιβεβαιώνουμε θριαμβευτικά το: «νικήθηκε ο θάνατος». Φυσικά υπάρχει ακόμα ο θάνατος, είναι σίγουρος, τον αντιμετωπίζουμε, και κάποια μέρα θα έρθει και για μας. Αλλά όλη η πίστη μας είναι ότι με το δικό Του θάνατο ο Χριστός άλλαξε τη φύση ακριβώς του θανάτου. Τόν έκανε πέρασμα - «διάβαση», «Πάσχα» - στη βασιλεία του Θεού μεταμορφώνοντας τη δραματικότερη τραγωδία σε αιώνιο θρίαμβο, σε νίκη. Με το «Θανάτω θάνατον πατήσας», μας έκανε μετόχους της Ανάστασής Του. 

Τέτοια είναι η πίστη της Εκκλησίας μας. Εμείς ξεχνάμε όλα αυτά γιατί είμαστε απασχολημένοι, τόσο βυθισμένοι στις καθημερινές έγνοιες μας, που ξεχνάμε ακόμα και το θάνατο και τελικά, εντελώς αιφνιδιαστικά, μέσα στις «απολαύσεις της ζωής μας» μας έρχεται τρομακτικός, αναπόφευκτος, παράλογος. 

Πραγματικά ζούμε σαν να μην ήρθε ποτέ Εκείνος. Αυτή είναι η μόνη πραγματική αμαρτία, όλων των κατ' όνομα χριστιανών. Αν το αναγνωρίσουμε αυτό, τότε μπορούμε να καταλάβουμε τι είναι το Πάσχα και γατί χρειάζεται και προϋποθέτει τη Μεγάλη Σαρακοστή.

Η Αγία Γραφή και τα Πατερικά κείμενα στην υπηρεσία της μαθησιακής διαδικασίας

Οι Άγιοι Πάντες

   

Παρακάλυψις

Η Αγία Γραφή και τα Πατερικά κείμενα αποτελούν πολύτιμα "εργαλεία" στην υπηρεσία της μαθησιακής διαδικασίας. Ειδικά για το Γυμνάσιο όπου εργαζόμαστε με κείμενα αλλά και στο Λύκειο, όπου μπορούμε να παραπέμψουμε τους μαθητές σε κείμενα προβληματισμού, για παράδειγμα των Τριών Ιεραρχών. Η παράθεση επομένως συνδέσμων κατάλληλων, οι οποίοι παραπέμπουν σ' αυτά, είναι απο κάθε άποψη χρήσιμη, όπως για παράδειγμα ο ιστότοπος http://patrologia.narod.ru/index.htm . 

Οι μαθητές μας μπορούν να ψάξουν στη συνέχεια στο κείμενο (μέσα στον browser πατώντας ctrl+F) για να βρούνε συγκεκριμένες λέξεις, ανάλογα με το θέμα που επεξεργάζονται, είτε πρόκειται για Παλαιά και Καινή Διαθήκη είτε πρόκειται για Πατερικό κείμενο.

Επιπλέον υπάρχουν κείμενα όπως του Φλάβιου Ιώσηπου και του Φίλωνα του Ιουδαίου, Εθνικών όπως ο Σουετώνιος, Τάκιτος, Πλίνιος κλπ αλλά και η Ιστορία του Ηρόδοτου, Πλούταρχος και πολλά άλλα.

Η Πατρολογία υπάρχει ως “Google documents” εδώ, όπως και το MANSI εδώ, αλλά και εδώ.
Επίσης και εδώ: http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Migne/

Επιπλέον και εδώ: Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, ένα μνημειώδες έργο απαραίτητο για κάθε έρευνα. http://misha.pblogs.gr/2010/10/h-mnhmeiwdhs-thrhskeftikh-kai-hthikh-egkyklopaideia-sto-diadikty.html
αλλά και εδώ http://e-homoreligiosus.blogspot.gr/2010/11/12.html


Οι Ιεροί κανόνες, το Πηδάλιον. http://www.kenef.phil.uoi.gr/dynamic/bookfull.php?Book_ID=14936&contents=

Μυστικοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας. http://www.ellopos.gr/mystics/default.asp

Η ΔΙΣ απέστειλε στα μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τα κείμενα της Μεγάλης Συνόδου

«Ἀποστολή Ἐκθέσεως Πεπραγμένων καί τῶν Κειμένων - Ἀποφάσεων ἐν ὄψει τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου»

Αριθμ. Πρωτ. 541

Αριθμ. Διεκπ. 238

Αθήνα 4ῃ Φεβρουαρίου 2016

Ἐκ Συνοδικῶν Ἀποφάσεων, ληφθεισῶν ἐν ταῖς Συνεδρίαις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς 3ης καί 4ης μηνός Φεβρουαρίου ἐ.ἔ., ἀποστέλλομεν ὑμῖν συνημμένως:

Α΄) 1. Τήν ἀπό 2ας μηνός Φεβρουαρίου ἐ.ἔ. Ἔκθεσιν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἠλείας κ. Γερμανοῦ, Ἐκπροσώπου τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερω-νύμου εἰς τήν Σύναξιν τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία ἔλαβε χώραν εἰς Γενεύην ἀπό 22ας ἕως 28ης Ἰανουαρίου 2016,

2. Τάς Ἀποφάσεις τῆς Συνάξεως τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν,

3. τόν Κανονισμόν ὀργανώσεως καί λειτουργίας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας,

4. τό ἐκδοθέν Ἀνακοινωθέν τῆς Συνάξεως

Β΄) Τά κείμενα - ἀποφάσεις τῶν διαλαμβανομένων εἰς τήν Ἡμερησίαν Διάταξιν τῆς μελλούσης ἵνα συνέλθῃ Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, συμφώνως τῇ Ἀποφάσει τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἤτοι:

Ιερά Σύνοδος: ''Επιστολές υπάρχουν πολλές, τελική όμως μία...''

Του Αιμίλιου Πολυγένη

Απάντηση στη χθεσινή ανακοίνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου έδωσε η Ιερά Σύνοδος δημοσιοποιώντας την τελική επιστολή που έλαβε το Οικουμενικό Πατριαρχείο και στην οποία δεν αναφέρονταν "προσωπικοί λόγοι" απουσίας του Αρχιεπισκόπου από τη Σύναξη των Προκαθημένων.

Η ανακοίνωση της Ι. Συνόδου αναφέρει:

"Για την καλύτερη πληροφόρηση των ηλεκτρονικών Μέσων Μαζικής Ενημερώσεως, σχετικά με δημοσιεύματά τους που αναφέρονται στην εκπροσώπηση της Εκκλησίας της Ελλάδος στη Σύναξη των Προκαθημένων στη Γενεύη της Ελβετίας και, προκειμένου να μη δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις:

Σας αποστέλλουμε από το αρχείο της Ιεράς Συνόδου ακριβές αντίγραφο της τελευταίας και τελικής επιστολής Της, με ημερομηνία 13 Ιανουαρίου 2016, περί της εκπροσώπησης της Εκκλησίας μας στη Σύναξη των Προκαθημένων, η οποία πραγματοποιήθηκε από 21ης έως 28ης Ιανουαρίου 2016 στη Γενεύη της Ελβετίας.

Σε αυτήν δεν μνημονεύονται «προσωπικοί λόγοι» απουσίας του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου Β΄ από την ανωτέρω Σύναξη, καθώς οι εντωμεταξύ συνθήκες δεν επέτρεπαν μια τέτοια αναφορά. Αυτονόητο είναι ότι τις οριστικές θέσεις του αποστολέα τις διαμορφώνει η τελική του επιστολή και όχι κάποια ενδιάμεση".

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ''αδειάζει'' ΔΙΣ και Αρχιεπίσκοπο

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξαιτίας των επανειλημμένων δημοσιευμάτων, που αφορούσαν την απουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου από την Σύναξη των Προκαθήμενων πρόεβη σήμερα σε σχετικό ανακοινωθέν.

Να αναφερθεί ότι στο ανακοινωθέν της Συνάξεως είχε γραφτεί ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος απουσίαζε "για προσωπικούς λόγους" κάτι που διέψευσε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος σε πρόσφατη συνεδρία.

Σήμερα, Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου το Οικουμενικό Πατριαρχείο δίνει στη δημοσιότητα την επιστολή του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, ο οποίος έγραφε τότε προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη ότι δεν θα συμμετάσχει για προσωπικούς λόγους, "αδειάζοντας" έτσι τόσο την Ιερά Σύνοδο όσο και τον Αρχιεπίσκοπο.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Ἐξ αἰτίας ἐπανειλημμένων δημοσιευμάτων, σχετικῶς πρός τό ἀναφερόμενον εἰς τό Ἀνακοινωθέν τῆς πρότριτα συνελθούσης ἐν Γενεύῃ Συνάξεως τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων ὅτι ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος ἀπουσίασεν ἐξ αὐτῆς διά προσωπικούς λόγους (τούς ὁποίους τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον σέβεται οἷοι καί ἄν ὦσι), συνοδικῇ ἀποφάσει δημοσιεύεται αὐτούσιον τό Γράμμα τῆς Α. Μακαριότητος πρός ἐπιβεβαίωσιν τῆς ὡς ἄνω ἀναφορᾶς.

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 19ῃ Φεβρουαρίου 2016

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ:

Υπάρχει τύχη; (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ὑπάρχει «τύχη» ἢ Θεία Πρόνοια; Κατὰ Τὸν Ἱερὸν Χρυσόστομον: Εἶναι κακὸν καὶ ἀπηγορευμένον νὰ πιστεύῃ κανεὶς εἰς τὴν τύχην.

Καὶ λέγει : Ἄν ἡ τύχη κάνῃ τὸν καλὸν ἢ τὸν κακὸν (ἄνθρωπον), τότε γιατὶ συμβουλεύεις τὰ παιδιά σου καὶ τὰ νουθετεῖς;

Ὅλα τότε ἄσκοπα καὶ χαμένα. Ἄν ἡ τύχη κάνει τοὺς πλουσίους, καὶ τοὺς πτωχούς, τότε δὲν χρειάζεται μόρφωσις, οὔτε ἀγὼν διὰ ἀπόκτησιν περιουσίας.Ἂν δὲν ὑπάρχῃ Θεός, ὁ ὁποῖος ἐποπτεύει τὰ πάντα, τότε δὲν θὰ ὑπῆρχε τάξις καὶ ἁρμονία, χωρὶς δηλαδὴ τὴν πρόνοιάν Του• Ἄν δὲν ὑπάρχῃ Θεὸς, πῶς ἔγιναν ὅλα αὐτά; Κι’ ἂν ὑπάρχῃ, πῶς τὰ παραβλέπει αὐτά; Ἄν πάλι – ὅπως συμβαίνει – τὰ ἐδημιούργησεν ὅλα, τότε πρόσεχε τὴν ἀσέβειαν καὶ βλασφημίαν!

Ἂν ὑπάρχῃ τύχη, δὲν ὑπάρχει κρίσις. 

Ἂν ὑπάρχῃ τύχη, δὲν ὑπάρχει πίστις. 

Το σημάδι του Θεού

Αληθινή ιστορία 

Το σημάδι του Θεού 

Ήταν περασμένη η ώρα την Κυριακή το βράδυ, όταν ο ιερέας του ναού αποφάσισε να τηλεφωνήσει στην πρεσβυτέρα του στο σπίτι, για να της πει ότι σε λίγο θα κινήσει για το σπίτι. Άφησε το τηλέφωνο να χτυπήσει πολλές φορές, αλλά εκείνη δεν απάντησε. 

Ο ιερέας παραξενεύτηκε, αλλά αποφάσισε να τακτοποιήσει κάποιες τελευταίες εκκρεμότητες προτού ξανατηλεφωνήσει. Όταν το έκανε ύστερα από λίγα λεπτά, εκείνη απάντησε αμέσως. 

«Γιατί δεν απάντησες την πρώτη φορά;» τη ρώτησε. 

«Μα δεν χτύπησε άλλη φορά!» του είπε εκείνη. 

Δεν έδωσαν παραπάνω σημασία στο γεγονός και ασχολήθηκαν με τα τρέχοντα θέματα της οικογένειάς τους. 

Την επόμενη μέρα ο ιερέας δέχτηκε ένα τηλεφώνημα στο ναό. 

«Μου τηλεφωνήσατε χθες», ακούστηκε μια ανδρική φωνή από την άλλη άκρη του τηλεφώνου. 

«Εγώ;» ρώτησε ο ιερέας. 

«Ναι, χτύπησε πολλές φορές, αλλά δεν το σήκωσα», απάντησε ο άνδρας. 

Αμέσως ήρθε στο νου του ιερέα το περιστατικό με το τηλεφώνημα που έκανε στην πρεσβυτέρα του. 

«Α! Ναι!» έκανε ο ιερέας. «Ήθελα να τηλεφωνήσω στη σύζυγό μου και κατά λάθος τηλεφώνησα σε σας!» 

«Δεν πειράζει», τον καθησύχασε ο άγνωστος. «Μόνο θα ήθελα να σας πω με δυο λόγια την ιστορία μου. Χθες λοιπόν είχα αποφασίσει να δώσω τέλος στη ζωή μου. Δεν άντεχα να υποφέρω άλλο. Είχα κουραστεί. Δεν έχει σημασία το πώς και το γιατί. 

Προτού όμως το κάνω αυτό, είχα πει στον Θεό ότι, αν δεν θέλει να αυτοκτονήσω, να μου στείλει ένα σημάδι. Τότε χτύπησε το τηλέφωνο. Κοίταξα την αναγνώριση κλήσης και έγραφε ‘‘Αγία Τριάδα’’. 

Μόλις το είδα, μέσα στον πανικό μου και την ένταση της κατάστασης που βίωνα, φοβήθηκα να απαντήσω. Κι έτσι το σημάδι που ζήτησα μου ήρθε μέσα από το τηλεφώνημά σας»!

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Ή ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ; Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΙΩ. ΖΗΖΙΟΥΛΑ

 ΜΕΓΑ Λ. ΦΑΡΑΝΤΟΥ

(επανάληψη)
Εις τα επόμενα ασχολούμαι με την παρουσίαση και την κριτική θεώρηση των θεολογικών ιδεών και απόψεων του Μητροπολίτου Περγάμου και καθηγητού κ. Ιωάννου Ζηζιούλα , όπως αυτές εκτίθενται εις το προσφάτως δημοσιευθέν βιβλίο του: «Η κτίση ως ευχαριστία, θεολογική προσέγγιση στο πρόβλημα της Οικολογίας», Αθήνα 1992.

Έναντι του θεοκεντρικού χαρακτήρος της «παραδοσιακής» ορθοδόξου δογματικής θεολογίας, ήτις θεολογεί με αφετηρία και βάση την εν Ιησού Χριστώ θεία αποκάλυψη, όπως αυτή βιώνεται και διδάσκεται υπό της Ορθόδοξου Εκκλησίας, παρουσιάζει η εις το ως άνω βιβλίο του θεολογία του κ. Ζηζιούλα (εφεξής : κ. Ζ.) εμφανή την απόκλιση προς ένα ανθρωποκεντρισμό.

Ενταύθα πρόκειται ουχί περί επί μέρους επιδράσεων εκ της δυτικής θεολογίας, τις οποίες συναποκομίζει πας ορθόδοξος θεολόγος, θητεύσας εις τας θεολογικάς σχολάς της Δύσεως, αλλά περί ενός νέου τρόπου του θεολογείν στο χώρο της ορθοδόξου δογματικής θεολογίας, με ισχυρά τη ροπή προς την φυσική, τ.έ. την φιλοσοφική, θεολογία, όστις, εκρίθη σκόπιμο να καταστεί γνωστός ευρύτερο, προς θεολογική συζήτησιν, αντιπαράθεση και αξιολόγηση, και ένταξη εκεί, ένθα ανήκει, δεδομένου ότι απηχεί απόψεις ενός ουχί τυχαίου Έλληνος ορθοδόξου θεολόγου και επισκόπου.

Οι εντός παρενθέσεως αριθμοί παραπέμπουν εις το ως άνω βιβλίο του κ. Ζ., για δε τις υπογραμμίσεις, επειδή δεν κατέστη δυνατόν να τηρηθεί η δέουσα τάξη, παρακαλώ τον αναγνώστη, όπως ανατρέχει στο κείμενο προς επαλήθευση. Οι τίτλοι των περιεχομένων της δικής μου εργασίας έχουν ως ακολούθως:

 

Η Ορθοδοξία: μια μαρτυρία αποτυχημένη

 

Ο κ. Ζηζιούλας σπανίως διακρίνει ιδιαιτερότητας εντός του Χριστιανισμού, όπως π.χ. Ορθόδοξον Εκκλησίαν ή θεολογίαν, λατινικήν ή προτεσταντικήν εκκλησίαν ή θεολογίαν κλπ. Συνήθως ομιλεί περί χριστιανικής εκκλησίας, θεολογίας, παραδόσεως κλπ. Το εν σ. 57 περί Δυτικής Εκ­κλησίας αναφέρεται μόνον εις το ελληνικόν κείμενον, ενώ εις το αγγλικόν υπάρχει: the church. Ειδικώτερον περί Ορ­θοδοξίας αναφέρεται μόνον εις το πρώτον κείμενον, το και παλαιότερον (1967), του βιβλίου του.

Εις το βιβλίον του κ. Ζ.: Η κτίση ως ευχαριστία, προ­βάλλονται δύο θεωρίαι περί Χριστιανισμού: η μεν πρώτη αναφέρεται εις την προέλευσιν αυτού, η δε δευτέρα εις την έκπτωσιν.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡ.ΖΗΖΙΟΥΛΑ: «...για μια κοινή αντίληψη της Ευχαριστίας»

ΜΕΓΑ Λ. ΦΑΡΑΝΤΟΥ

ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Ή ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ;

Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΙΩ. ΖΗΖΙΟΥΛΑ

(επανάληψη)

Εις τα επόμενα ασχολούμαι με την παρουσίαση και την κριτική θεώρηση των θεολογικών ιδεών και απόψεων του Μητροπολίτου Περγάμου και καθηγητού κ. Ιωάννου Ζηζιούλα , όπως αυτές εκτίθενται εις το προσφάτως δημοσιευθέν βιβλίο του: «Η κτίση ως ευχαριστία, θεολογική προσέγγιση στο πρόβλημα της Οικολογίας», Αθήνα 1992.

Έναντι του θεοκεντρικού χαρακτήρος της «παραδοσιακής» ορθοδόξου δογματικής θεολογίας, ήτις θεολογεί με αφετηρία και βάση την εν Ιησού Χριστώ θεία αποκάλυψη, όπως αυτή βιώνεται και διδάσκεται υπό της Ορθόδοξου Εκκλησίας, παρουσιάζει η εις το ως άνω βιβλίο του θεολογία του κ. Ζηζιούλα (εφεξής : κ. Ζ.) εμφανή την απόκλιση προς ένα ανθρωποκεντρισμό.

Ενταύθα πρόκειται ουχί περί επί μέρους επιδράσεων εκ της δυτικής θεολογίας, τις οποίες συναποκομίζει πας ορθόδοξος θεολόγος, θητεύσας εις τας θεολογικάς σχολάς της Δύσεως, αλλά περί ενός νέου τρόπου του θεολογείν στο χώρο της ορθοδόξου δογματικής θεολογίας, με ισχυρά τη ροπή προς την φυσική, τ.έ. την φιλοσοφική, θεολογία, όστις, εκρίθη σκόπιμο να καταστεί γνωστός ευρύτερο, προς θεολογική συζήτησιν, αντιπαράθεση και αξιολόγηση, και ένταξη εκεί, ένθα ανήκει, δεδομένου ότι απηχεί απόψεις ενός ουχί τυχαίου Έλληνος ορθοδόξου θεολόγου και επισκόπου.

Οι εντός παρενθέσεως αριθμοί παραπέμπουν εις το ως άνω βιβλίο του κ. Ζ., για δε τις υπογραμμίσεις, επειδή δεν κατέστη δυνατόν να τηρηθεί η δέουσα τάξη, παρακαλώ τον αναγνώστη, όπως ανατρέχει στο κείμενο προς επαλήθευση. Οι τίτλοι των περιεχομένων της δικής μου εργασίας έχουν ως ακολούθως:

3o ΚΕΦΑΛΑΙΟ

«...για μια κοινή αντίληψη της Ευχαριστίας»

1. Ο κ. Ζηζιούλας ανάγει την αρχήν και προέλευσιν της θείας Ευχαριστίας εις εκτός του Χριστιανισμού πνευματικά ρεύματα, όπως ήδη ανεφέρθη και εις προηγούμενα. Το γεγονός τούτο ενισχύεται και εκ του ότι εις ουδέ μίαν συνάφειαν του θεολογικού του λόγου θεωρεί ούτος την θείαν Ευχαριστίαν εν σχέσει πρός την Καινήν Διαθήκην, προς τους ιδρυτικούς λόγους του Κυρίου, και προς τας θεμελιώδεις αναφοράς του αποστόλου Παύλου. Επαναλαμβάνω φράσεις του κ. Ζ.: «ο κλασσικός

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡ.ΖΗΖΙΟΥΛΑ: «...δεν υπάρχει... υπερφυσικό»

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Ή ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ;

Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΙΩ. ΖΗΖΙΟΥΛΑ

ΜΕΓΑ Λ. ΦΑΡΑΝΤΟΥ

(επανάληψη)

Εις τα επόμενα ασχολούμαι με την παρουσίαση και την κριτική θεώρηση των θεολογικών ιδεών και απόψεων του Μητροπολίτου Περγάμου και καθηγητού κ. Ιωάννου Ζηζιούλα , όπως αυτές εκτίθενται εις το προσφάτως δημοσιευθέν βιβλίο του: «Η κτίση ως ευχαριστία, θεολογική προσέγγιση στο πρόβλημα της Οικολογίας», Αθήνα 1992.

Έναντι του θεοκεντρικού χαρακτήρος της «παραδοσιακής» ορθοδόξου δογματικής θεολογίας, ήτις θεολογεί με αφετηρία και βάση την εν Ιησού Χριστώ θεία αποκάλυψη, όπως αυτή βιώνεται και διδάσκεται υπό της Ορθόδοξου Εκκλησίας, παρουσιάζει η εις το ως άνω βιβλίο του θεολογία του κ. Ζηζιούλα (εφεξής : κ. Ζ.)εμφανή την απόκλιση προς ένα ανθρωποκεντρισμό.

Ενταύθα πρόκειται ουχί περί επί μέρους επιδράσεων εκ της δυτικής θεολογίας, τις οποίες συναποκομίζει πας ορθόδοξος θεολόγος, θητεύσας εις τας θεολογικάς σχολάς της Δύσεως, αλλά περί ενός νέου τρόπου του θεολογείν στο χώρο της ορθοδόξου δογματικής θεολογίας, με ισχυρά τη ροπή προς την φυσική, τ.έ. την φιλοσοφική, θεολογία, όστις, εκρίθη σκόπιμο να καταστεί γνωστός ευρύτερο, προς θεολογική συζήτησιν, αντιπαράθεση και αξιολόγηση, και ένταξη εκεί, ένθα ανήκει, δεδομένου ότι απηχεί απόψεις ενός ουχί τυχαίου Έλληνος ορθοδόξου θεολόγου και επισκόπου.

Οι εντός παρενθέσεως αριθμοί παραπέμπουν εις το ως άνω βιβλίο του κ. Ζ., για δε τις υπογραμμίσεις, επειδή δεν κατέστη δυνατόν να τηρηθεί η δέουσα τάξη, παρακαλώ τον αναγνώστη, όπως ανατρέχει στο κείμενο προς επαλήθευση. Οι τίτλοι των περιεχομένων της δικής μου εργασίας έχουν ως ακολούθως:

4o ΚΕΦΑΛΑΙΟ

«...δεν υπάρχει... υπερφυσικό»

1. Η θεολογία του κ. Ζηζιούλα απομακρύνεται εκ της «παραδοσιακής» ορθοδόξου θεολογίας, ήτις κατανοεί το έργον της ως λειτουργίαν εντός της Εκκλησίας προς υποβοήθησιν του σωτηριώδους έργου Αυτής προς τους πιστούς της. Η θεολογία τον κ. Ζ. απευθύνεται προς «το σύγχρονο άνθρωπο»,

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡ.ΖΗΖΙΟΥΛΑ: «Θεολογία»: Όχι «σε λογικές αντιφάσεις»

ΜΕΓΑ Λ. ΦΑΡΑΝΤΟΥ

ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Ή ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ;

Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΙΩ. ΖΗΖΙΟΥΛΑ

(επανάληψη)

Εις τα επόμενα ασχολούμαι με την παρουσίαση και την κριτική θεώρηση των θεολογικών ιδεών και απόψεων του Μητροπολίτου Περγάμου και καθηγητού κ. Ιωάννου Ζηζιούλα , όπως αυτές εκτίθενται εις το προσφάτως δημοσιευθέν βιβλίο του: «Η κτίση ως ευχαριστία, θεολογική προσέγγιση στο πρόβλημα της Οικολογίας», Αθήνα 1992.

Έναντι του θεοκεντρικού χαρακτήρος της «παραδοσιακής» ορθοδόξου δογματικής θεολογίας, ήτις θεολογεί με αφετηρία και βάση την εν Ιησού Χριστώ θεία αποκάλυψη, όπως αυτή βιώνεται και διδάσκεται υπό της Ορθόδοξου Εκκλησίας, παρουσιάζει η εις το ως άνω βιβλίο του θεολογία του κ. Ζηζιούλα (εφεξής : κ. Ζ.) εμφανή την απόκλιση προς ένα ανθρωποκεντρισμό.

Ενταύθα πρόκειται ουχί περί επί μέρους επιδράσεων εκ της δυτικής θεολογίας, τις οποίες συναποκομίζει πας ορθόδοξος θεολόγος, θητεύσας εις τας θεολογικάς σχολάς της Δύσεως, αλλά περί ενός νέου τρόπου του θεολογείν στο χώρο της ορθοδόξου δογματικής θεολογίας, με ισχυρά τη ροπή προς την φυσική, τ.έ. την φιλοσοφική, θεολογία, όστις, εκρίθη σκόπιμο να καταστεί γνωστός ευρύτερο, προς θεολογική συζήτησιν, αντιπαράθεση και αξιολόγηση, και ένταξη εκεί, ένθα ανήκει, δεδομένου ότι απηχεί απόψεις ενός ουχί τυχαίου Έλληνος ορθοδόξου θεολόγου και επισκόπου.

Οι εντός παρενθέσεως αριθμοί παραπέμπουν εις το ως άνω βιβλίο του κ. Ζ., για δε τις υπογραμμίσεις, επειδή δεν κατέστη δυνατόν να τηρηθεί η δέουσα τάξη, παρακαλώ τον αναγνώστη, όπως ανατρέχει στο κείμενο προς επαλήθευση. Οι τίτλοι των περιεχομένων της δικής μου εργασίας έχουν ως ακολούθως:

Ο Πάπας και ο Πατριάρχης Κύριλλος

του Alexander Baunov

Ποτέ δεν είχαν συναντηθεί ξανά ένας Ρωμαιοκαθολικός Πάπας και ένας Πατριάρχης της Μόσχας. Ξαφνικά, συναντήθηκαν στην Κούβα στις 12 Φεβρουαρίου. Ήταν μια συνάντηση σχεδόν θαυματουργή, όπως η βιβλική συνάντηση μεταξύ του λιονταριού και του αρνιού.

Η κατ΄ όνομα άθεη Κούβα μπορεί να μοιάζει μια περίεργη τοποθεσία για να συναντηθούν δύο εκκλησιαστικοί ηγέτες. Αλλά μια συνάντηση είτε στην Ρώμη είτε στην Μόσχα ήταν εντελώς εκτός ατζέντας και θα είχε θεωρηθεί από τους συντηρητικούς Ρώσους Ορθοδόξους πιστούς, παραδοσιακά εχθρικούς στον Καθολοκισμό, ως μια χαμένη μάχη. Ο Πατριάρχης δεν θα μπορούσε και αυτός να συναντήσει τον εχθρό στην φωλιά του. Η Κούβα από την άλλη πλευρά είναι ένα ουδέτερο έδαφος.

Η Κούβα είναι παραδοσιακά καθολική αλλά έχει μια ιστορική συγγένεια με την Ρωσία. Η επιλογή της θέσης έδειξε ότι ο πατριάρχης Κύριλλος συναντά τον Πάπα Φραγκίσκο όχι μόνο ως επικεφαλής της ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας, αλλά επίσης ως πολιτικός και διπλωμάτης. Κατανόησε ότι η συνάντηση θα είχε την μεγαλύτερη εθνικά, καθώς και θρησκευτικά, σημασία.

Ο μισθός της δασκάλας

Ο μισθός της δασκάλας 

Αντόν Τσέ­χωφ 

T­ις προ­άλ­λες φώ­να­ξα στο γρα­φεί­ο μου τη δε­σποι­νί­δα Ι­ου­λί­α, τη δα­σκά­λα των παι­δι­ών. Έ­πρε­πε να της δώ­σω το μι­σθό της. 

- Κά­θι­σε να κά­νου­με το λο­γα­ρια­σμό, της εί­πα. Θα '­χεις α­νάγ­κη α­πό χρή­μα­τα και συ ντρέ­πε­σαι να α­νοί­ξεις το στό­μα σου... Λοι­πόν... Συμ­φω­νή­σα­με για τριά­ντα ρού­βλια το μή­να... 

- Για σα­ράν­τα. 

- Ό­χι, για τριά­ντα, το έ­χω ση­μει­ώ­σει. Ε­γώ πάν­το­τε τριά­ντα ρού­βλια δί­νω στις δα­σκά­λες... Λοι­πόν, έ­χεις δύ­ο μή­νες ε­δώ... 

- Δύ­ο μή­νες και πέν­τε μέ­ρες... 

- Δύ­ο μή­νες α­κρι­βώς... Τό '­χω ση­μει­ώ­σει... Λοι­πόν, έ­χου­με ε­ξήν­τα ρού­βλια. Πρέ­πει να βγά­λου­με εν­νιά Κυ­ρια­κές... δε δου­λεύ­ε­τε τις Κυ­ρια­κές. Πη­γαί­νε­τε πε­ρί­πα­το με τα παι­διά. Έ­πει­τα έ­χου­με τρεις γι­ορ­τές... 

Η Ι­ου­λί­α έ­γι­νε κα­τα­κόκ­κι­νη και άρ­χι­σε να τσα­λα­κώ­νει νευ­ρι­κά την ά­κρη του φου­στα­νιού της, μα δεν εί­πε λέ­ξη.

Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλος 

Δυσαναπλήρωτο κενό αφήνει στη χώρα μας η εκδημία του σημαντικού διακόνου του πνεύματος και της νομικής επιστήμης Ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου (1913-2016). Τα κείμενά του, που μας αφήνει ως παρακαταθήκη, αξιοπρόσεκτα και καίριες οι έως το τέλος της μακράς ζωής του παρεμβάσεις του στα κοινωνικά και ιστορικά ζητήματα της Ελλάδος. 

Στη Σμύρνη γεννήθηκε το 1913 και εννέα ετών βίωσε τις βιαιότητες των Τούρκων κατά την καταστροφή της, το 1922. Εφαρμόζοντας τη ρήση του Σολομώντα «λόγον άδικον μισεί δίκαιος» εξηγέρθη η συνείδησή του με το γνωστό βιβλίο της Ιστορίας, στο οποίο διαστρεβλωνόταν η αλήθεια για την Καταστροφή. Έγραψε στα «Ιστορικά» του: 

«Η διορθωτική δήθεν φράση (Σημ. γρ. Διορθωτική του <συνωστισμού των Ελλήνων στην προκυμαία>) για την Καταστροφή της Σμύρνης <Οι Έλληνες αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους σε δραματικές συνθήκες> όχι απλώς δεν αρκεί για να εκφράσει το απαίσιο ιστορικό γεγονός, αλλά και ενέχει διπλό ψεύδος ή έστω λάθος. 

Πρώτον, όσοι Έλληνες έφυγαν τον Σεπτέμβριο του 1922 από τη Σμύρνη αναγκαστικά, δεν ήταν οι <Έλληνες> της Σμύρνης, αλλά μόνο παιδιά και οι γυναίκες των Ελλήνων της Σμύρνης, ενώ οι άνδρες Έλληνες από 16 ετών και άνω κρατήθηκαν ως <όμηροι> και προωθήθηκαν προς τα βάθη της Μικράς Ασίας με πορεία εξοντωτική σε περιβάλλον εχθρικού πληθυσμού, ώστε πολλοί από αυτούς να μη επιζήσουν από τις αφόρητες κακουχίες ή και από επιθέσεις φονικές.(Θυμούμαι, στον προσφυγικό συνοικισμό Βύρωνος, πολλές οικογένειες ήταν χωρίς πατέρα, χαμένον στην απάνθρωπη εκείνη ομηρεία). 

Ο Σεβασμιώτατος με τους Θεολόγους – Εκπαιδευτικούς του Ν. Άρτης

Ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας οι Θεολόγοι – Εκπαιδευτικοί του Νομού Άρτας, με τον Σχολικό Σύμβουλο Θεολόγων ΔΕ κ. Τριαντάφυλλο Σιούλη, συναντήθηκαν το βράδυ της Τρίτης (16/2), σε εστιατόριο της περιοχής.

Στη συνάντηση αυτή ο κ. Σιούλης αναφέρθηκε στο θέμα της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στα Σχολεία και της μορφής που προτίθεται να λάβει, καταθέτοντας ταυτόχρονα τους προβληματισμούς και τις επιφυλάξεις για τις επερχόμενες αλλαγές. Ο Σεβασμιώτατος αφού άκουσε μετά προσοχής τόσο τον Σχολικό Σύμβουλο όσο και τους παρευρισκόμενους εκπαιδευτικούς, τόνισε την ανάγκη του ομολογιακού χαρακτήρος του μαθήματος, καθώς η χώρα μας στην πλειονότητα της είναι Ορθόδοξη και το συγκεκριμένο μάθημα είναι συνδεδεμένο με την ιστορία του Γένους μας. Επίσης, επεσήμανε το ενδιαφέρον της Ιεράς Συνόδου, γεγονός που αποτυπώνεται στη θεματολογία της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας που πρόκειται να συγκληθεί τον προσεχή Μάρτιο. Στο τέλος, τόσο ο κ. Σιούλης όσο και οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί ευχαρίστησαν το Σεβασμιώτατο για την πρόσκλησή του, εκφράζοντες τη διάθεση για την πραγματοποίηση αντίστοιχων συναντήσεων στη διάρκεια του έτους.

(Δείτε περισσότερες φωτογραφίες)

Μητροπολίτης Ναυπάκτου: «Χωρίς τήν ἔγκριση τῶν Ἱεραρχῶν ἡ σύνταξη τῶν κειμένων τῆς Μεγάλης Συνόδου»

Ὁ Μητροπόλίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος μέ δύο ἐπιστολές του πρός τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἱερώνυμο καί τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀσκεῖ κριτική στά κείμενα τῆς Μεγάλης Συνόδου, ἀναδεικνύει τά θεολογικά καί δογματικά προβλήματά τους καί κάνει λόγο γιά ἔλλειψη ἐνημέρωσης τοῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ο Πειραιώς Σεραφείμ για « το ημερολογιακό ζήτημα» εν όψει της Μεγάλης Συνόδου

Ἡ Ἱερά Σύναξις τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν πού συνῆλθε στό Σαμπεζύ τῆς Ἑλβετίας ἀπό 21 ἕως 28 Ἰανουαρίου ἐ.ἔ. ἔκρινε σκόπιμον ὅτι ὅσον ἀφορᾶ εἰς τό ἡμερολογιακό ζήτημα «ἑκάστη Ἐκκλησία νά ἀφεθῆ ἐλευθέρα ἵνα τηρῆ τό ὑπ’ αὐτῆς θεωρούμενον ὡς λυσιτελές διά τήν πνευματικήν οἰκοδομήν τοῦ ποιμνίου αὐτῆς ἡμερολόγιον, χωρίς τοῦτο νά ἐπηρεάζει τόν ὑπό πάντων τῶν Ὀρθοδόξων κοινόν ἑορτασμόν τοῦ Πάσχα».

Ἡ Β΄ Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις εἶχε ἐξετάσει τό θέμα μέ γνώμονα: ὅτι εἶναι πολύ πέραν τῆς ἐπιστημονικῆς ἀκριβείας, εἶναι θέμα ἐκκλησιολογικῆς αὐτοσυνειδησίας τῆς μιᾶς καί ἀδιαιρέτου Ὀρθοδοξίας τῆς ὁποίας ἡ ἑνότης κατ’ οὐδένα λόγον ἤ τρόπον ἔπρεπε νά διασαλευθῆ ἐν τῇ πεποιθήσει ὅμως ὅτι «τό Σάββατον διά τόν ἄνθρωπον ἐγένετο καί οὐχ ὁ ἄνθρωπος διά τό Σάββατον» (Μαρκ. 2, 27).

Μην κατακρίνουμε τον αμαρτωλό

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος ζητά, όχι μόνο να μην κατακρίνουμε τους άλλους αλλά και να σκεπάζουμε τα αμαρτήματα αυτών. 

 

«Γίνε κοινωνός στα παθήματα όλων, αλλά στάσου με το σώμα σου μακριά από όλους. Κανένα να μη ελέγχεις και κανένα να μη κατηγορείς για τη συμπεριφορά του, ούτε και τον πιο κακό. Άπλωσε τον χιτώνα σου πάνω σ' αυτόν που έφταιξε, και σκέπασε τον. Κι ΑΝ δεν μπορείς να φορτωθείς επάνω σου το φταίξιμό του και να δεχτείς για λόγου του την τιμωρία και την ντροπή, τουλάχιστον δείξε υπομονή και μη τον περιφρονήσεις». Σκέπασε αυτόν που φταίει, όταν βέβαια δεν πρόκειται να σε ζημιώσει. Με τον τρόπο αυτό του δίνεις θάρρος, αλλά και συ κρατάς το έλεος του Θεού». 

 

 Πολλές φορές βλέπουμε ένα αμάρτημα και εύκολα το κατακρίνουμε αλλά η θέση διαφόρων ασκητών είναι διαφορετική και φερόντουσαν με αγάπη. 

 

«Κάποιοι από τους πατέρες ρώτησαν τον αββά Ποιμένα: αν δούμε ένα αδελφό να αμαρτάνει, θέλεις να του κάνουμε παρατηρήσεις; και ο γέροντας απάντησε: Εγώ μέχρι τώρα, αν κάποιος λόγος με αναγκάζει να περάσω από κείνο το μέρος και δω τον αδελφό να αμαρτάνει, τον προσπερνώ και δεν τον ελέγχω». Το γεροντικό αναφέρει ότι: «Ένας από τους πατέρες, βλέποντας κάποιον να αμαρτάνει, έκλαψε πικρά και είπε: Αυτός σήμερα, εγώ αύριο».

Πραγματική και όχι υποκριτική

Ο διάβολος έχει στήσει παντού τις παγίδες του και συλλαμβάνει τους ανθρώπους και μόνο με την ταπείνωση θα μπορέσουμε να τις αποφύγουμε. 

Ταπείνωση την εσωτερική και όχι την εξωτερική, την αληθινή και όχι τη ψευδοταπείνωση, την πραγματική και όχι την υποκριτική. 

Ταπείνωση εσωτερική, πραγματική, αληθινή είναι να αισθάνεται κάποιος, μέσα στο βάθος της καρδιάς του, τις δωρεές και χάριτες που έχει λάβει από τον Θεό· να αισθάνεται ότι ό,τι έχει, και ύπαρξη και ζωή και υγεία και πλούτο και σοφία όλα είναι ξένα, είναι δώρα του Θεού.

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, Καθηγούμενος Ι.Μ. Λογγοβάρδας Πάρου († 1980)

Ο Αββάς Ζήνων και ο Νηστευτής

Σέ μια κωμόπολη ζούσε κάποιος πού τόσο πολύ νήστευε, ώστε όλοι να τον διαφημίζουν σαν μεγάλο νηστευτή. Ή φήμη του έφθασε καί στον άββά Ζήνωνα. Τότε ό άββάς τον κάλεσε κο­ντά του. Εκείνος ήρθε. Χαιρετήθηκαν καί κάθησαν. Ό άββάς άρχισε το εργόχειρο του καί ή ώρα περνούσε σε απόλυτη σιω­πή. Ό νηστευτής, μη μπορώντας να μιλήση, άρχισε να στενοχωρήται καί ν’άδημονή. Στό τέλος δεν άντεξε καί είπε:

– Εύχήοου για μένα, άββά, γιατί θέλω να φύγω.

– Γιατί; τον ρώτησε εκείνος.

– Νιώθω σφίξιμο στην καρδιά μου καί δεν ξέρω τι συμβαίνει.

Όταν ήμουν στον κόσμο νήστευα μέχρι το βράδυ καί δεν ένιω­θα καμμιά δυσκολία. Εδώ στην έρημο δεν αντέχω.

– Στόν κόσμο, του άπαντα ό άββάς, από τα αυτιά σου τρεφό­σουν. Σέ έτρεφαν οι έπαινοι των ανθρώπων. Πήγαινε λοιπόν καί,όπως οι άλλοι, να κάνης κάθε μέρα ενάτη (δηλ. να γευματίζης μια φορά στις τρεις το απόγευμα).

Ό νηστευτής πήγε στον κόσμο καί με δυσκολία καί θλίψι περί­μενε την ώρα του φαγητού, ενώ άλλοτε με ευκολία νήστευε μέχρι το βράδυ. Το διαπίστωσαν αυτό οι γνωστοί του καί έλε­γαν μεταξύ τους:

– Φαίνεται ότι δαιμόνιο τον κυρίευσε.

Λυπημένος εκείνος πήγε στον άββά Ζήνωνα καί του περιέ­γραψε τη νέα κατάστασι. Καί ό γέροντας του είπε:

Βολταῖρος καί ἀθεΐα

Βολταῖρος καί ἀθεΐα

Ὁ Γάλλος συγγραφεύς καί φιλόσοφος Βολταῖρος (1694-1778) εἶναι γνωστός ὡς διαφωτιστής, καί πολλοί θεωροῦν ὅτι ὡς διαφωτιστής ἦταν ἄθεος, δέν πίστευε στόν Θεό. Αὐτό ὅμως δέν ἀνταποκρίνεται στήν πραγματικότητα.

Ὁ Τάσος Φιλιππίδης πρόσφατα μοῦ ἔστειλε μιά φωτογραφία ἀπό τό ἐπίγραμμα στόν τάφο τοῦ Βολταίρου πού βρίσκεται στό Πάνθεον τῶν Παρισίων. Στό ἐπίγραμμα γράφεται στά γαλλικά μία φράση, ἡ ὁποία, προφανῶς, προέρχεται ἀπό τόν ἴδιο τόν Βολταῖρο: «Πολέμησε τούς ἀθέους καί τούς φανατικούς, ἐνέπνευσε τήν ἀνεκτικότητα, ἀπαίτησε τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου ἐναντίον τῆς σκλαβιᾶς τῆς φεουδαρχίας».

Στό ἐπίγραμμα αὐτό φαίνεται ἡ διδασκαλία καί τό ἔργο τοῦ Βολταίρου πού ἀναφερόταν στόν πόλεμο ἐναντίον τῶν ἀθέων, στόν φανατισμό, τόν σεβασμό τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί τήν ἀντίθεσή του στήν φεουδαρχία.

Αὐτό δέν κάνει ἰδιαίτερη ἐντύπωση, διότι ὁ Βολταῖρος, ὅπως οἱ περισσότεροι διαφωτιστές, δέν ἦταν ἄθεος, ἀλλά δεϊστής. Ὁ δεϊσμός ἤ θεϊσμός δέχεται τήν ὕπαρξη ἑνός ἀνωτάτου ὄντος πού δέν παρεμβαίνει στά ἀνθρώπινα πράγματα. Οἱ νόμοι τοῦ Νεύτωνα γιά τήν βαρύτητα τόν ὁδήγησαν σέ ἕνα δέος γιά τόν κόσμο, ὁπότε κατέληξε στό νά πιστεύη στήν ὕπαρξη μιᾶς ὑπερτάτης διάνοιας, τόν Θεό ὡς δημιουργό τοῦ κόσμου. Μάλιστα, εἶπε ὅτι «ἄν δέν ὑπῆρχε Θεός, θά ἔπρεπε νά τόν ἐφεύρουμε».

Ὅμως, ὁ Θεός τοῦ Βολταίρου δέν ἦταν ὁ Θεός τῆς Ἰουδαϊκῆς καί Χριστιανικῆς παραδόσεως, ἀλλά «μιά ὀντότητα ἀπρόσιτη καί ἀσαφής» πού βρίσκεται πέρα ἀπό τήν ἀνθρώπινη διάνοια. Ἔτσι, ὁ Βολταῖρος, ὅπως καί οἱ περισσότεροι διαφωτιστές, δέν ἦταν ἄθεος, ἀφοῦ πίστευε σέ ἕνα ὄν πού δημιούργησε τόν κόσμο, ἀλλά ἦταν ἀντίχριστος, δηλαδή ἦταν ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ ὡς δημιουργοῦ καί ἀναδημιουργοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, ὁ Ὁποῖος διευθύνει προσωπικά τόν κόσμο.

Σχιζοφρενική κατάσταση - Αἰώνια «πιστοποίηση»

Σχιζοφρενική κατάσταση

Στήν ἐποχή μας λατρεύεται ἡ «ποιότητα», ἡ πιστοποιημένη μάλιστα ποιότητα. Ὅροι, ὅπως «ποιοτικός ἔλεγχος», «ὁλική ποιότητα», «συστήματα διαχείρισης ποιότητας» καί «πιστοποίηση συστημάτων» ἔχουν μπῆ στήν ζωή μας. Δέν τήν ἀφοροῦν ὅμως ἄμεσα. Ἀφοροῦν τήν ὀργάνωση τῶν ἐπιχειρήσεων, τίς διάφορες ὑπηρεσίες, τά προϊόντα, τούς χώρους ὑγειονομικοῦ ἐνδιαφέροντος κ.λπ.. Δέν ἀφοροῦν τήν ποιότητα τοῦ ἀνθρώπου, τήν «πιστοποίηση» τῆς ἀποκάθαρσης τοῦ κατ’ εἰκόνα, οὔτε τά κριτήρια τῆς πορείας πρός τό καθ’ ὁμοίωσιν. Δέν ἀφοροῦν τόν «ποιοτικό ἔλεγχο» τῆς διαδικασίας μετάβασης ἀπό τήν κάθαρση στόν φωτισμό, ὁ ὁποῖος (ποιοτικός ἔλεγχος) βέβαια ἀφήνει τήν τελική «πιστοποίηση» τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου στό μελλοντικό παγκόσμιο δικαστήριο τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ.

Τό μεγάλο ἐνδιαφέρον μας, λοιπόν, γιά τίς πρακτικές πού ἀποδίδουν ὑψηλῆς ποιότητας προϊόντα καί ὑπηρεσίες, δέν ἐπεκτείνεται σέ ὅσα «πιστοποιοῦν» τήν ποιότητά μας ὡς ἀνθρώπων. Δείχνουμε ὅτι ἑκουσίως ἀγνοοῦμε κάθε τι πού μᾶς ἀφορᾶ ἄμεσα. Δεχόμαστε αὐστηρούς νόμους γιά ὅ,τι ὑπάρχει καί γίνεται γύρω μας, γιά τόν ἑαυτό μας ὅμως (τό νόημα καί τήν κατεύθυνση τῆς ζωῆς μας) δέν δεχόμαστε κανέναν νόμο, κανέναν κανόνα. Βάζουμε πάνω ἀπ’ ὅλα τά «συστήματα πιστοποίησης» τήν ἐλευθερία μας, τήν «ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου», τοῦ ὁποίου σεβόμαστε ὡς ἱερές ὁποιεσδήποτε ἐπιλογές. Σάν νά εἶναι τό «πρόσωπο» κάτι ἄλλο ἀπό τόν ἄνθρωπο, τοῦ ὁποίου ἡ ποιότητα τῆς ζωῆς περιγράφεται ἀπ’ ὅλα τά ἱερά κείμενα τῆς Ἐκκλησίας.

Τά παραπάνω δείχνουν ὅτι ὡς κοινωνία (δυτική κυρίως καί ἀποχριστιανισμένη) βιώνουμε μιά σχιζοφρενική κατάσταση.