Τετάρτη 31 Μαΐου 2017

Η Κωνσταντινούπολη και η Θράκη

Η Κωνσταντινούπολη και η Θράκη 
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Ημέρες μνήμης είναι οι τελευταίες ημέρες του Μαΐου. Είναι οι ημέρες που ο Ελληνισμός έζησε την τραγωδία της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως από βάρβαρο κατακτητή. Έτσι ολοκληρώθηκε ο κύκλος της ρωμαίικης αυτοκρατορίας, που για πάνω από 1100 χρόνια φώτιζε με τον πολιτισμό της την οικουμένη και ταυτόχρονα τον προστάτευε από τις βαρβαρικές ορδές. 

Απότοκο της τραγωδίας της αλώσεως και της πάνω από 400 χρόνια δουλείας ήταν να επιτελεσθεί το θαύμα της επιβιώσεως και της ανάπτυξης του Νέου Ελληνισμού, συνέχεια του οποίου είναι η γενιά μας. Ο Θανάσης Πετσάλης - Διομήδης γράφει σχετικά στο προλογικό του σημείωμα, στο εξαίρετο ιστορικό μυθιστόρημά του «Οι Μαυρόλυκοι»:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (ΙΕΠ) ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (ΙΕΠ) ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Η Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά παρακολουθεί με θλίψη και οργή μια πολιτική στο Υπουργείο Παιδείας έναντι της Ελληνικής γλώσσας αλλά και γενικότερα της Ελληνικής παιδείας, που θέτει πολύ μεγάλα ερωτήματα σχετικά με τους στόχους που επιδιώκονται.
Η πολιτική αυτή δεν αναφέρεται μόνο στη σημερινή κυβέρνηση. Εκδηλώθηκε απροκάλυπτα, από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90, επί Κυβερνήσεως Κώστα Σημίτη, με το ψευδεπίγραφο σύνθημα του εκσυγχρονισμού και το νεόφερτο ιδεολόγημα της λεγόμενης πολυπολιτισμικής παιδείας. Ήταν ο αντίλαλος παρόμοιων συνθημάτων και ιδεολογημάτων, που άρχισαν να προβάλλονται και να διακηρύσσονται στο εξωτερικό, σε συνδυασμό με την πολιτική και την προπαγάνδα για την παγκοσμιοποίηση.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΠΟΤΕ


Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.
‘Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς’ μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.

‘Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.’
‘Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ’ της είπα έντονα.
‘Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.’

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.’
Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.
‘Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;’ με ρώτησε.
Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.

Σ’ ένα νεαρό για τη μοναξιά και την αληθινή επικοινωνία ...



Σ’ ένα νεαρό για τη μοναξιά και την αληθινή επικοινωνία ... 

Μη φοβάσαι δεν είσαι μόνος. Μόνος είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό ακόμα και αν όλοι οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του.

Αυτός, και στην πιο πολυάριθμη κοινωνία, θα έλεγε - όπως και τώρα λένε κάποιοι - «βαριέμαι, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τον εαυτό μου, όλα είναι βαρετά». 

Αυτές είναι ψυχές άδειες από τον Θεό, φλοίδες χωρίς κουκούτσι, στάχτη χωρίς κάρβουνο. Αλλά εσύ δεν είσαι μόνος αφού είσαι πλάι στον Κύριο και ο Κύριος δίπλα σου.
Άκουσε πώς ο μεγάλος Παύλος, ο απόστολος της οικουμένης, ήταν κάποτε εγκαταλελειμμένος απ’ όλους, και πώς μιλά:

Ὁ ὀρθόδοξος γιατρός καί …ὁ μάγος



Η ιστορία είναι αληθινή: την άκουσα από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή της, και συνέβη πριν λίγες μέρες σε διεθνές ιατρικό συνέδριο στη Γαλλία. 
Στην τελετή έναρξης του συνεδρίου παρουσίασαν ως μέρος του ψυχαγωγικού προγράμματος έναν »μάγο», ο οποίος διάβαζε τη σκέψη. 
Ως πρώτη του επίδειξη μάντεψε ένα τυχαίο όνομα που κάποιος από τους συνέδρους είχε βάλει στο μυαλό του μετά από δική του προτροπή. 
Όταν στη συνέχεια είπε ότι θα επιχειρήσει το ίδιο με τρία διαφορετικά πρόσωπα, ένας Ορθόδοξος γιατρός που βρισκόταν στο ακροατήριο, υποπτευόμενος ότι πρόκειται για δαιμονική ενέργεια, άρχισε να λέει μέσα του την ευχή του Ιησού.

Τρίτη 30 Μαΐου 2017

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1967-1974

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1967-1974 
Ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση 

Χαράλαμπος Μ. Ανδρεόπουλος 
Πρόλογος: Ιωάννης Μ. Κονιδάρης 

Εκδόσεις Επίκεντρο 
Σελίδες: 424 
ISBN: 9789604583119 

Τιμή: 23,00€ (συμπεριλαμβάνεται ο Φ.Π.Α.) 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Είναι γεγονός ότι οι μεγαλύτερες κρίσεις στις σχέσεις Εκκλησίας–Πολιτείας στη Ελλάδα συνέπεσαν με ανώμαλες περιόδους της πολιτικής της ιστορίας. Ταυτόχρονα, συνδέθηκαν με τη δημιουργία αρχιεπισκοπικών ζητημάτων, κάτι μάλλον αναμενόμενο ως εκ της σημασίας που διαδραματίζει το πρόσωπο του «Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος» στα πολιτικά πράγματα. 

Επιμορφωτική συνάντηση Θεολόγων Νομού Άρτας



Αγαπητοί συνάδελφοι,

σας ενημερώνω ότι την Πέμπτη 1η Ιουνίου 2017 και ώρα 07:00 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Αγίου Μαξίμου του Γραικού Άρτας θα πραγματοποιηθεί επιμορφωτική συνάντηση των Θεολόγων καθηγητών της Δ/θμιας Εκπ/σης Άρτας, την οποία θα τιμήσει με την παρουσία του ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Άρτης κ. Καλλίνικος. 
Στην επιμορφωτική συνάντηση θα εισηγηθούν: 

1. Ο Επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Σταμάτης Πορτελάνος, με θέμα: «Θρησκεία και υβριδικές πολιτισμικές κατασκευές» 

2. Ο Σχολικός Σύμβουλος κ. Τριαντάφυλλος Σιούλης, με θέμα: «Θρησκευτική Παιδεία και Διδακτική». 
Στη συνέχεια θα παρατεθεί δείπνο από την Ιερά Μητρόπολη Άρτης. Παρακαλούμε όλους τους συναδέλφους για την παρουσία σας. 

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς 

Ο Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ01 
Δρ. Τριαντάφυλλος Απ. Σιούλης

Ἅγιος Παΐσιος: «Ἐκεῖνοι φυσικὰ ποὺ ὑπομένουν μαρτύριο ἀπὸ Χριστιανούς, ἔχουν μεγαλύτερο μισθὸ καὶ ἀπὸ τοὺς Μάρτυρες...»



Τρόποι συμπεριφορᾶς πρὸς τὸν πλησίον - Λόγοι τοῦ Ἁγίου Παϊσίου 
Ἐπιμέλεια Ἠλιάδης Χριστόδουλος 

Ὁ Χριστὸς δὲν μᾶς συνιστᾶ νὰ σκοτώνουμε ἀνθρώπους μὲ βάρβαρη συμπεριφορὰ καὶ νὰ στέλνουμε ψυχὲς στὸν Παράδεισο, ἀλλὰ νὰ βοηθᾶμε τοὺς συνανθρώπους μας, γιὰ νὰ πᾶμε μαζὶ ὅλοι στὸν Παράδεισο. Ἐκεῖνοι φυσικὰ ποὺ ὑπομένουν μαρτύριο ἀπὸ Χριστιανούς, ἔχουν μεγαλύτερο μισθὸ καὶ ἀπὸ τοὺς Μάρτυρες, ἐὰν ὑπομένουν μὲ χαρὰ καὶ δὲν κατακρίνουν αὐτοὺς ποὺ τοὺς βασανίζουν, ἀλλὰ τοὺς εὐγνωμονοῦν γιὰ τὴν ἐξόφληση τῶν ἁμαρτιῶν τους καὶ γιὰ τὸν μισθὸ ὅταν δὲν ἔφταιξαν στὴν ζωή τους καὶ γιὰ τὸ στεφάνι ποὺ θὰ λάβουν ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἐξαιτίας τους. 

Ὅποιος φέρεται μὲ βάρβαρο τρόπο, δῆθεν γιὰ νὰ ὠφελήσει τὶς ψυχὲς πνευματικά, εἶναι χειρότερος ἀπὸ τὸν Διοκλητιανό, γιατί ἐκεῖνος ἦταν εἰδωλολάτρης καὶ ὄχι Χριστιανός. 

Ὅπως ὁ Καλὸς Θεὸς μᾶς φέρεται ὅλο μὲ ἀγάπη καὶ καλοσύνη καὶ μᾶς καλεῖ στὸν Παράδεισο, ἔτσι κι ἐμεῖς δὲν θὰ πρέπει νὰ φερόμαστε βάρβαρα στοὺς συνανθρώπους μας καὶ νὰ ἀναπαύουμε καὶ τὸν λογισμό μας ὅτι δῆθεν στέλνουμε ψυχὲς στὸν Παράδεισο μὲ τὸν σκληρό μας τρόπο.

«- Γιά μᾶς τό εἶπε ὁ Γέροντας Πορφύριος. Καταλάβαμε …»



Μια φορά ο Άγιος Πορφύριος βρισκόταν στο Ησυχαστήριο που έφτιαξε στο Μήλεσι και περπατούσε ανάμεσα στα δέντρα που είχε φυτέψει, κουβεντιάζοντας διαδοχικά με τους επισκέπτες του.

Ήρθαν τότε μ’ ένα μεγάλο αυτοκίνητο «Μερσεντές» δυο-τρεις καλοντυμένοι κύριοι και τον πλησίασαν· αλλά επειδή εκείνη την ώρα μιλούσε με κάποιο άλλο πρόσωπο, περίμεναν σιωπηλά να τελειώσει.

Τότε ο άγιος Γέροντας Πορφύριος άρχισε να διηγείται την εξής ιστορία:
«Ήταν μια φορά στο ψυχιατρείο, στο Δαφνί, ένας άρρωστος που είχε πάρει έναν κουβά με νερό και μια βούρτσα -απ’ αυτές που βάφουν- κι “έβαφε” κάποιο τοίχο με το νερό.

»Ένας επισκέπτης που τον κοίταζε, παραξενεύτηκε και τον ρώτησε τι κάνει.
»Ο ασθενής τού απάντησε:
»–Δεν βλέπεις;… Βάφω!…

»Ο “υγιής” χάζευε και τότε ο “ασθενής” πήρε το θάρρος και του ’πιασε την κουβέντα λέγοντάς του τα εξής:

Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

Η ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΜΕΝΗ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΑΣ!



Μια (πραγματική) μεταρρύθμιση θα πρέπει να είναι ένας συνδυασμός παράδοσης - εξέλιξης

Κάθε χρόνο στις 29 Μαΐου τιμούμε τους ηρωικώς πεσόντες κατά την Αλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους. Αλλά παράλληλα είναι χρήσιμο να θυμόμαστε πώς επιβίωσε το Γένος μετά την Αλωση. Επί 400 ή και 500 χρόνια (για τη Βόρειο Ελλάδα) οι υπόδουλοι στηρίχτηκαν στην Ορθόδοξη Εκκλησία, στη συνείδηση της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού, στην αγάπη για τα γράμματα, στον κοινοτισμό, στην αλληλεγγύη, στην εμπορική και ναυτική δεινότητά τους και στην ελπίδα. Η Μεγάλη Ιδέα για την απελευθέρωση όλων των ελληνορθόδοξων πληθυσμών ήταν το υπόβαθρο των δεκάδων κινημάτων πριν και μετά το 1821.

Αυτές τις ρίζες της ελληνορθόδοξης παιδείας, τα επί αιώνες ερείσματα της ελευθερίας μας, προσπαθούν σήμερα να πριονίσουν οι υπεύθυνοι για την Παιδεία. Στο όνομα του δήθεν προοδευτισμού απορρίπτουν την Ορθοδοξία, αμφισβητούν τη συνέχεια του έθνους, προωθούν μεθόδους και ιδεολογήματα που απέτυχαν διεθνώς.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ



Η διαχρονική συνέχεια του έθνους και ο ρόλος της Ορθοδοξίας 

Στις 29 Μαΐου τιμούμε όλους όσοι έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος στα τείχη της Βασιλεύουσας το 1453. Παραλλήλως, διδασκόμαστε ότι, παρά την οθωμανική καταπίεση, ο Ελληνισμός επιβίωσε χάρις στην Εκκλησία του και στο όραμα της Μεγάλης Ιδέας. Θυμίζω τι απαντά ο Θ. Κολοκοτρώνης στον Αγγλο ναύαρχο Χάμιλτον.

«Η επανάστασις η εδική μας δεν ομοιάζει με καμμιάν απ’ όσαις γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης αι επαναστάσεις εναντίον της διοικήσεώς των είναι εμφύλιος πόλεμος. Ο εδικός μας πόλεμος ήτον ο πλέον δίκαιος, ήτον έθνος με άλλο έθνος, ήτον με έναν λαόν όπου ποτέ δεν ηθέλησε να αναγνωρισθή ως τοιούτος, ούτε να ορκισθή παρά μόνον ό,τι έκαμνεν η βία.

Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ



Στις 29 Μαΐου τιμούμε τους πεσόντες κατά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Οθωμανούς πριν από 562 χρόνια. Όμως το 1453 δεν συνέβη η πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας. Αυτή είχε συμβεί το 1204 κατά την Δ΄ Σταυροφορία. Οι Τούρκοι βρήκαν μία κεφαλή χωρίς σώμα, μία Κωνσταντινούπολη χωρίς ενδοχώρα. Το κτύπημα που κατέφεραν οι Φράγκοι στην Ορθόδοξη Ρωμηοσύνη και η κατανομή των εδαφών της Αυτοκρατορίας άνοιξαν τον δρόμο για τη δεύτερη Άλωση από τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Εκείνη τη χρονιά, το 1204, ανιχνεύουμε και τη γέννηση του Νέου Ελληνισμού. Το βυζαντινό κράτος παύει πλέον να είναι πολυεθνικό με ελληνικό πολιτισμό και στη θέση του εμφανίζονται μικρά κράτη αμιγώς ελληνικά. Η Νίκαια πρωτίστως, αλλά και η Ήπειρος και η Τραπεζούντα είναι τα πρώτα εθνικά κράτη στα Βαλκάνια. Εκφράζουν την ελληνορθόδοξη ελπίδα και γεννούν τη Μεγάλη Ιδέα. Το μυστικό της επιβιώσεως του Ελληνισμού μετά το 1453 βρίσκεται στην ιδεολογία και στα κείμενα των ανθρώπων που στελέχωσαν το κράτος της μικρασιατικής Νικαίας από το 1204 μέχρι το 1261, όταν αυτό το κράτος έδιωξε τους Λατίνους από την Κωνσταντινούπολη.

Η πολιορκία και η Άλωση της Κωνσταντινούπολης



Από το βιβλίο της Αιμιλίας Ιωαννίδου, Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης, Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2000, σελ. 71 – 94.
ΙΙ. Η πολιορκία
Στις 5 Απριλίου 1453, πενήντα τρεις μέρες πριν από την άλωση, ο νεαρός, 21 χρονών τότε, σουλτάνος Μεχμέτ έστησε τη σκηνή του μπροστά στην Κωνσταντινούπολη, αντίκρυ από την πύλη του Αγίου Ρωμανού (Τοπ Καπού – Τοπ=κανόνι, Καπού=πύλη). Εκεί παρέταξε και τους γενιτσάρους καθώς και το μεγάλο κανόνι που κατασκεύασε ο Ουρμπάν. Από την πύλη του Αγίου Ρωμανού ως τη Χαρσία ή πύλη της Αδριανούπολης (Εντιρνέ Καπού) – απ’ όπου άρχιζε η περίφημη Μέση οδός που οδηγούσε στην αγορά του Θεδόσιου, στον Ιππόδρομο και στην Αγια Σοφιά – θα δινόταν ο κύριος αγώνας, καθώς το μέρος αυτό, κοιλάδα που διέσχιζε το ποταμάκι Λύκος, εκτιμήθηκε ως το πιο πρόσφορο για την άλωση της Πόλης.

Κυριακή 28 Μαΐου 2017

28 Μαΐου 1979: Από τον εθνολαϊκισμό στον διεθνολαϊκισμό – Θεμελίωση της τρίτης άλωσης των Ορθόδοξων Ελλήνων


28 Μαΐου 1979: Η νέα Κερκόπορτα ανοίγει προς τα έξω. Το χερούλι της κρατάει ο κάθε Έλληνας, ύστερα από την καθοδήγηση της πολιτικής του ηγεσίας. Το τοπίο πέρα απ’ την Κερκόπορτα διαγράφεται πολύ ελκυστικό, ενώ λέγεται πως εσωτερικά της Κερκόπορτας επικρατεί μιζέρια, υπανάπτυξη και έλλειψη προοπτικής. Από το 1974 ένα έθνος γεννιέται και ο εθνάρχης του λέγεται Κωνσταντίνος Καραμανλής. Όσο για τον αντίπαλό του -όπως προβλέπεται στην δημοκρατία- αυτός λέγεται Ανδρέας Παπανδρέου και αποδεικνύεται όχι απλώς σύμμαχος, αλλά και δημοκρατικότερος του δημοκράτη.


Η ενότητα τών μυστηρίων είναι η βάση τής εκκλησιαστικής ζωής, π. Ιωάννη Ρωμανίδη



Η ενότητα τών μυστηρίων είναι η βάση τής εκκλησιαστικής ζωής, π. Ιωάννη Ρωμανίδη

Όλη η Εκκλησιαστική ζωή είναι μία μύηση από το σκοτάδι στο φως


Η ίδια η Εκκλησία ως Σώμα Χριστού και κοινωνία Θεώσεως είναι μυστήριο και η ζωή του ανθρώπου μέσα σε αυτήν είναι μέθεξη του μυστηρίου της Θεώσεως. Έτσι, ό,τι γίνεται μέσα στην Εκκλησία είναι μυστήριο, ακόμη και αυτή η ίδια η προσευχή, αφού η νοερά προσευχή είναι ένδειξη ότι ο άνθρωπος έχει φθάσει στον φωτισμό του νου, βιώνει την φωτιστική ενέργεια του Θεού.
Γενικά, όπως είδαμε προηγουμένως, ο πιστός Χριστιανός δια της καθάρσεως, του φωτισμού και της Θεώσεως, μετέχει της καθαρτικής, φωτιστικής και θεοποιού ενεργείας του Θεού, και αυτό είναι μέθεξη του μυστηρίου της Εκκλησίας.

Στέργιος Σάκκος, Κυριακή των Αγίων Πατέρων



Κυριακή των Αγίων Πατέρων
(Στέργιου Σάκκου, Κυριακοδρόμιο Αποστολικών Περικοπών Τόμος Α΄)

Ερμηνεία του στίχου Πράξεις, κεφ.20, στίχος 28: «προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ, ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος».

Το παράγγελμα «πρόσεχε σεαυτώ» ή «προσέχετε εαυτοίς», το συναντούμε συχνά στην Πεντάτευχο.»Πρόσεχε σεαυτώ», είπε ο Αβραάμ στον έμπιστο δούλο του Ελεάζαρ (Γέ 24,6), όταν του ανέθεσε την αποκατάσταση του Ισαάκ και ουσιαστικά του παρέδιδε τον γιο του. Αυτός ο γιος ήταν η ιερή παρακαταθήκη, διότι σε αυτόν συγκεντρώνονταν όλες οι επαγγελίες του Θεού. «Πρόσεχε σεαυτώ» είπε και ο Μωυσής, όταν αποχαιρέτησε για πάντα τον Ισραήλ και παρέδωσε στη διάθεσή του την τήρηση του νόμου (Δε 4,9). Από τα περιστατικά αυτά φαίνεται ότι ό Παύλος στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει σαφή και πλήρη συναίσθηση του τι παραδίδει στους πρεσβυτέρους. Και οι δύο εκείνες παραδόσεις, στις οποίες ο Αβραάμ και ο Μωυσής παρέδωσαν την ιερή παρακαταθήκη, μοιάζουν επίσης με την παράδοση του Ιησού στους μαθητές και του Παύλου στο πρεσβυτέριο της Εφέσου. Από τα χωρία αυτά μπορούμε να δούμε μια πτυχή της ιεράς παραδόσεως. Στην εκκλησιαστική γλώσσα ιερά παράδοση είναι ό,τι παραδίδουν αρχικά οι απόστολοι στους διαδόχους και όχι το σύνολο των λαϊκών παραδόσεων, όπως στην γλώσσα της λαογραφίας.

Σάββατο 27 Μαΐου 2017

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ. «Στὴν Ἀρχιερατικὴ προσευχὴ δὲν γίνεται λόγος γιὰ μιὰ ἐξωτερικὴ ἑνότητα, ἀλλὰ γιὰ ἑνότητα στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ δόθηκε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς».



Προσευχὴ τοῦ Χριστοῦ γιὰ ἑνότητα
(επαναδημοσίευση από Κυριακή 27 Μαΐου 2012)
Ἀπὸ τὸ βιβλίο
τοῦ Ἀρχιμ. Ἱεροθέου Βλάχου
(νῦν Μητρ. Ναυπάκτου)
«Ὀσμὴ Γνώσεως»
Ἐκδόσεις «Τέρτιος»,
Κατερίνη 1985, σελ. 99-102

«Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου, ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς» (Ἰω. ιζ´ 11)

Στὴν προσευχὴ τοῦ Χριστοῦ, τμῆμα τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, γίνεται λόγος γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν μαθητῶν-Χριστιανῶν. Ὁ Χριστὸς παρακαλεῖ τὸν Πατέρα Του νὰ τηρῆ τοὺς μαθητὰς ἐν τῷ ὀνόματί Του «ἵνα ὦσιν ἓν». Τὸ χωρίον αὐτὸ χρησιμοποιεῖται συχνὰ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἐπιδιώκουν τὴν ἕνωσι τῶν «Ἐκκλησιῶν», ἀλλὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι τὶς περισσότερες φορές, ἂν ὄχι πάντοτε, κακοποιεῖται καὶ διαστρεβλώνεται. Διότι ἐδῶ ὁ Κύριος δὲν παρακαλεῖ γιὰ τὴν μελλοντικὴ ἑνότητα τῶν «Ἐκκλησιῶν», ἀλλὰ γιὰ τὴν ἑνότητα «ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Χριστοῦ», ποὺ δίδεται στοὺς ἁγίους καὶ εἶναι παροῦσα πραγματικότητα μέσα στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὴ τὴν βαθειὰ σημασία τοῦ αἰτήματος τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως Χριστοῦ θὰ προσπαθήσουμε νὰ δοῦμε στὰ ἀμέσως ἑπόμενα.

Ἑρμηνεία τοῦ «ἵνα ὦσιν ἓν»

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Πρὶν τὸν Χριστό, δὲν ὑπῆρχε οὔτε διδασκαλία γιὰ τὴν ἀγάπη ἀλλὰ οὔτε καὶ θρησκεία ἀγάπης»



Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Διδάγματα γιὰ τὴν Χριστιανικὴ ἀγάπη», τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,

Ὁ ἐπιστήμονας προσελκύει μὲ τὶς γνώσεις του, ὁ πλούσιος μὲ τὰ πλούτη του, ὁ ὡραῖος μὲ τὴν ὀμορφιά του, ὁ μάστορας μὲ τὴν τέχνη του. Ὁ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς μόνον ἕναν περιορισμένο ἀριθμὸ ἀτόμων μπορεῖ νὰ ἕλξει. Ἐνῶ ἡ ἀγάπη ὅμως μπορεῖ νὰ ἑλκύσει ὅλα τὰ ἀνθρώπινα πλάσματα. Ἡ χάρη τῆς ἀγάπης εἶναι ἀπεριόριστη. Καὶ ὁ μορφωμένος καὶ ὁ ἀμόρφωτος καὶ ὁ πλούσιος καὶ ὁ φτωχὸς καὶ ὁ ἐπιδέξιος καὶ ὁ ἀδέξιος καὶ ὁ ὄμορφος καὶ ὁ ἄσχημος καὶ ὁ ὑγιὴς καὶ ὁ ἄρρωστος καὶ ὁ νεαρὸς καὶ ὁ ἡλικιωμένος, ὅλοι θέλουν νὰ τοὺς ἀγαπᾶνε. Ὁ Χριστὸς χάρισε τὴν ἀγάπη του σὲ ὅλους καὶ μὲ τὴν ἀγάπη του προσέλκυσε τοὺς πάντες. Τοὺς ἀγκαλίασε ὅλους, ἀκόμη καὶ τοὺς νεκροὺς ποὺ ἀπὸ παλιὰ σάπιζαν ξεχασμένοι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.

Ὁ ἄνθρωπος καὶ νεκρὸς θέλει νὰ τὸν ἀγαποῦνε. Γι΄ αὐτὸ πολλοὶ παλεύουν ἐναντίον τοῦ θανάτου καὶ μετὰ τὸ θάνατο. Καὶ γι΄ αὐτὸ τὸ λόγο πολλοὶ προσπαθοῦν μὲ κληρονομιές, μὲ δῶρα ἢ μὲ εὐεργεσίες ποὺ κάνουνε σὲ διάφορα ἱδρύματα νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων καὶ μετὰ τὸν θάνατό τους. Ὁ ἄνθρωπος καὶ νεκρὸς θέλει νὰ τὸν ἀγαπᾶνε. Οἱ ἄνθρωποι βέβαια ἔχουν ἀγάπη γιὰ τοὺς πεθαμένους συγγενεῖς τους.

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης: «Να κάνεις τον αγώνα σου, όχι για να αγιάσεις, αλλά για να χαρεί ο Χριστός»



– Πέστε μου κάτι, Γέροντα, για τον αγώνα μου. 

– Παλληκαριά, λεβεντιά, φιλότιμο! Με το φιλότιμο να εργάζεσαι στον Χριστό. Και ο Χριστός στην ψυχή που έχει καλή διάθεση, αγωνιστικό πνεύμα και φιλότιμο, εργάζεται αθόρυβα. 

– Γέροντα, γιατί δεν γεμίζω από την προσευχή, ενώ φροντίζω να είμαι συνεπής στα πνευματικά μου καθήκοντα; 

– Ε, πώς να γεμίσης; Έτσι θα γεμίσης; Θέλει γύρισμα το κουμπί αλλού. 

Εξέτασε να δης πόσο δουλεύεις στην πνευματική ζωή με την λογική και πόσο με την καρδιά• πόσο κινείσαι από την ευρωπαϊκή συνέπεια και πόσο από το ορθόδοξο φιλότιμο. Αυτό που λέμε «συνέπεια», μερικές φορές είναι εγωισμός και μας κλέβει. Να φανώ συνεπής, για να δείξω στους άλλους ότι είμαι σε όλα εντάξει. Τότε όμως η ζωή μου γίνεται μια μεγάλη αταξία πνευματική. Να κινήσαι παντού με φιλότιμο, γιατί σ’ αυτήν την συχνότητα κινούνται ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι… Χωρίς φιλότιμο δεν έρχεται η θεία Χάρις.

Ὁ Θεὸς ἐγκαταλείπει τὸν ἄνθρωπο;... Εἶναι δυνατὸ αὐτό;


Ἅγιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης
Ἡ ὁδὸς τοῦ χριστιανοῦ σὲ γενικὲς γραμμὲς 
εἶναι τέτοιας λογῆς 

Στὴν ἀρχὴ ὁ ἄνθρωπος προσελκύεται ἀπὸ τὸ Θεὸ μὲ τὴ δωρεὰ τῆς χάρης, κι ὅταν ἔχει πιὰ προσελκυσθεῖ, τότε ἀρχίζει μακρὰ περίοδος δοκιμασίας. Δοκιμάζεται ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη του στὸ Θεό, καὶ δοκιμάζεται «σκληρά». 
Στὴν ἀρχὴ οἱ αἰτήσεις πρὸς τὸ Θεό, μικρὲς καὶ μεγάλες, ἀκόμη καὶ οἱ παρακλήσεις πού μόλις ἐκφράζονται, ἐκπληρώνονται συνήθως μὲ γρήγορο καὶ θαυμαστὸ τρόπο ἀπὸ τὸ Θεό. 
Ὅταν ὅμως ἔλθει ἡ περίοδος τῆς δοκιμασίας, τότε ὅλα ἀλλάζουν καί σάν νὰ κλείνεται ο οὐρανὸς καί νά γίνεται κουφὸς σ' ὅλες τὶς δεήσεις. 
Γιὰ τὸ θερμὸ χριστιανὸ ὅλα στὴ ζωὴ του γίνονται δύσκολα. Ἡ συμπεριφορὰ τῶν ἀνθρώπων ἀπέναντί του χειροτερεύει, παύουν νὰ τὸν ἐκτιμοῦν αὐτὸ πού ἀνέχονται σ' ἄλλους, σ' αὐτόν δέν τὸ συγχωροῦν, ἡ ἐργασία του πληρώνεται, σχεδὸν πάντοτε, κάτω ἀπὸ τὸ νόμιμο, τὸ σῶμα του εὔκολα προσβάλλεται ἀπὸ ἀσθένειες. Ἡ φύση, οἱ ἄνθρωποι, ὅλα στρέφονται ἐναντίον του.

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΑΡΜΟΝΙΑ



Αυτή την εβδομάδα θα κάνουμε ένα σύντομο διάλειμμα από τα συνήθη άρθρα που παρουσιάζουμε στο μπλογκ. Ελπίζουμε να απολαύσατε το παρακάτω όσο το απολαύσαμε και εμείς!




Πηγή: Azionetradizionale                                                                                         
Μετάφραση-σχόλια: Ιωάννης Αυξεντίου
Κάθε ύπαρξη της δημιουργίας έχει μέσα της την Ιδέα του Ωραίου, και αυτό το μικρό ιαπωνικό ψάρι με την ονομασία ‘pufferfish’ είναι μία απρόσμενη επιβεβαίωση. Βρίσκουμε πολύ περισσότερη αρμονία στην συνεχή δημιουργία αυτού του μικρού όντος, παρά στα πολλά έργα των σύγχρονων “καλλιτεχνών”.

Είναι ακριβώς ο άνθρωπος, ο άρχοντας της δημιουργίας, που απομακρύνθηκε από το Ωραίο ακόμη και όσον αφορά την αποκλειστικά αισθητική και εξωτερική όψη. Ευτυχώς, η φύση δωρίζει ακόμη στον κόσμο μεγαλειώδεις νύξεις λαμπρότητας, παρά την αποτρόπαια καταφρόνηση και τις τροποποιήσεις που ο άνθρωπος εφαρμόζει ενάντια στην ίδια τη φύση.

«τα θηρία, και πάντα τα κτήνη, ερπετά και πετεινά πτερωτά», «αινούμεν, ευλογούμεν και προσκυνούμεν τον Κύριον»



(από τους λόγους τού Αγ. Παϊσίου τού αγιορείτου , τομος Ε΄. Ο γέροντας απαντά σε επιστολή των μοναζουσών του ησχαστηρίου της Σουρωτής που εστάλη την άνοιξη του 1975. Τότε ζούσε στην καλύβα του Τιμίου Σταυρού)

Στο τελευταίο σας γράμμα μού είχατε στείλει μια εικόνα με τον Αδάμ και τα ζώα στον Παράδεισο. Σκέφτηκα λοιπόν κι εγώ να σας στείλω με τη σειρά μου ζωγραφισμένο ένα πουλί, τον πιο στενό μου φίλο, γιατί αν σας έστελνα ζωγραφισμένο ένα φίδι , νομίζω, θα σας έπιανε φόβος. Τον έχω ονομάσει Όλετ , που σημαίνει στα αραβικά «παιδί». Μένει στο ραχώνι (λόφος , βουναλάκι), πεντακόσια μέτρα μακριά από το Καλύβι μου. Κάθε μεσημέρι τού πηγαίνω καλούδια και φιλεύματα. Μόλις του δίνω κάτι να φάη , παίρνει λίγο και φεύγει. Εγώ το φωνάζω να έρθει , αλλά αυτό φεύγει και σε λίγο έρχεται κρυφά από πίσω και κρύβεται κάτω από τη ζακέτα μου. Όταν πάω να φύγω με ξεπροβοδίζει σε απόσταση εκατό περίπου μέτρων κι εγώ, για να μη συνεχίση να έρχεται από πίσω μου και κουρασθή, τού αφήνω κανένα ψίχουλο, για να απασχοληθή , και φεύγω γρήγορα , για να με χάση.

Πέμπτη 25 Μαΐου 2017

Ζητείται ελπίς, επίγεια και επουράνια…



Χρήστου Παπαδημητρίου. 
Κοινωνιολόγου. 
Προέδρου Τ Κ Πύργου-Κόνιτσας 

Ζ η τ ε ί τ α ι  ε λ π ί ς επίγεια και επουράνια… 

Η ιστορία από την άποψη της κοινωνικής προβληματικής και ανθρώπινης περιπέτειας επαναλαμβάνεται, και μάλιστα πολλές φορές γράφεται και περιγράφεται με θαυμαστή ομοιότητα όχι μόνο στα ιστορικά δεδομένα αλλά στις διηγηματικές αφηγήσεις, στις νουβέλες, καθώς και στα μυθιστορηματικά κείμενα. 

…Ύστερα διάβασε άλλα πράγματα: το έλλειμμα του προϋπολογισμού, προαγωγές εκπαιδευτικών, μια απαγωγή, ένα βιασμό, τρεις αυτοκτονίες. Οι δυο, για οικονομικούς λόγους. Δυο νέοι, 30 και 32 χρονών, ο πρώτος άνοιξε το γκάζι, ο δεύτερος χτυπήθηκε με πιστόλι. 

Η Ελενίτσα ερωτεύεται εις την πόλιν του Κωνσταντίνου (1792), …αλλά προς Θεού! όχι με στόχο πολιτικό



Σε συνέχεια περσινής ανάρτησης σχετικά με την σύνδεση της 21ης Μαΐου με το 1821, περνάμε στο λογοτεχνικό πεδίο. Τα τελευταία χρόνια νέα στοιχεία της φαναριώτικης λογοτεχνίας έρχονται στο φως. Η ειδικευμένη νεωτερικότητα στερείται πια τον Κ. Δημαρά, έχει όμως άλλους για να πιστοποιήσουν την πορεία της ελληνικής γλώσσας και την σύνδεσή της με την εθνική ταυτότητα, όπως τους Beaton και Mackridge. Όπως είναι αναμενόμενο, όχι μόνον βρίσκει την φαναριώτικη στιχουργική-πεζογραφία άσχετη με την Επανάσταση, αλλά και χωρίς αισθητική αξία ή διασκεδαστική. Σπεύδει μάλιστα να πει ότι ήδη προεπαναστατικά ο όρος «Φαναριώτες» είχε λάβει την γνωστή ως σήμερα αρνητική σημασία. Αυτό, βέβαια, που αποσιωπά η δυτικόφιλη πλευρά είναι το γιατί υπάρχει τόσο μένος εναντίον των Φαναριωτών, με αποτέλεσμα να παίρνει η μπάλα και τους δυτικόφιλους Φαναριώτες που αποτέλεσαν μια καθυστερημένα εμφανιζόμενη, αλλά καίρια μειοψηφία. Παραγνωρίζει το γεγονός ότι η αναγέννηση είναι γένους ελληνικού και ότι η κυοφορούμενη Επανάσταση έχει Πατριαρχικό πυρήνα και προηγείται της Γαλλικής εξέγερσης. Ειδικά σ’ αυτό το σημείο έχει πέσει τόσο σκότος από τον διαφωτισμό (της Δύσης), ώστε και το όνομα ακόμα του Αλέξ. Ι. Μαυροκορδάτου φιραρή να είναι άγνωστο. Ο Κ. Θ. Δημαράς που τον περιποιήθηκε δεόντως ως λογοτέχνη, είναι ο ίδιος που ανακάλυψε τον μετακενωμένο «νεοελληνικό διαφωτισμό» και αυτός που έσπευσε την δεκαετία του 1960 να προλογίσει με την δέουσα απρέπεια την παιδικά πειραγμένη και χαλκευμένα τιτλοδοτημένη «αυτοβιογραφία Καποδίστρια», προκειμένου ο «κυβερνήτης» να βγαίνει έξω από το κάδρο της «δυτικοθρεμμένης» ελληνικής έγερσης.

Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΕΞΕΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ



Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Κατά την περίοδο διακυβερνήσεως της πατρίδας μας από την ομάδα Κ. Σημίτη – Γ. Παπανδρέου προβλήθηκε η άποψη ότι οι «ελληνοτουρκικές διαφορές» θα λυθούν αν ξαναγράψουμε τα σχολικά βιβλία σβήνοντας τα εγκλήματα των Οθωμανών και των Νεοτούρκων. Με αυτό το πνεύμα ο Γ. Παπανδρέου ως Υπουργός Εξωτερικών προχώρησε στην υπογραφή Πρωτοκόλλου Μορφωτικής Συνεργασίας με τον αείμνηστο συγχορευτή του Ισμαήλ Τζεμ.

Έτσι δημιουργήθηκαν μικτές ομάδες εργασίας από Έλληνες και Τούρκους Πανεπιστημιακούς με στόχο να ψαλιδιστούν σελίδες της Ιστορίας που αναφέρονται σε συγκρούσεις των δύο λαών. Από ελληνικής πλευράς είδαμε το πρώτο απτό αποτέλεσμα: Την Ιστορία της Στ΄ Δημοτικού της Μ. Ρεπούση με τον απαράδεκτο «συνωστισμό» στη Σμύρνη και με διάθεση εξωραϊσμού της Οθωμανικής τυρανίας. Από τουρκικής πλευράς ουδεμία υποχώρηση έγινε. Οι Τούρκοι – ασχέτως κυβερνήσεως ή ιδεολογίας- έχουν την απαίτηση εμείς να ξεχάσουμε τους ήρωες και τους μάρτυρες της εθνικής μας ελευθερίας. Εκείνοι δεν αλλάζουν ούτε μία τελεία από τη σχολική Ιστορία τους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΜΑΣ ΡΙΖΕΣ



Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Προσκυνώ ευλαβικά το τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου και τα ιερά λείψανα της Αγίας Ελένης, που ήλθαν από τη Βενετία στην Αθήνα. Και αναλογίζομαι πόσα οφείλουμε ως Έλληνες και ως Ευρωπαίοι στους δύο Ισαποστόλους: Τον Άγιο Κωνσταντίνο και τη μητέρα του, την Αγία Ελένη.

Οι δύο Άγιοι πρωταγωνίστησαν σε κοσμοϊστορικά γεγονότα, τα οποία άλλαξαν την πορεία του Γένους και ολοκλήρου του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Ο Άγιος και Μέγας Κωνσταντίνος υπέγραψε το Διάταγμα των Μεδιολάνων το έτος 313, το οποίο καθιέρωνε την ανεξιθρησκία. Έτσι έπαυσαν οι φοβεροί διωγμοί κατά των Χριστιανών.

Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ



Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ 
π. Δημητρίου Μπόκου 

Χί­λια χρό­νια πρὸ Χρι­στοῦ ὁ βα­σι­λιὰς Δαυ­ῒδ καὶ ὀ­χτα­κό­σια ὁ προ­φή­της Ἡ­σα­ΐ­ας, μὲ τὴν ἔλ­λαμ­ψη τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος προ­φη­τεύ­ουν τὸ συγ­κλο­νι­στι­κὸ γε­γο­νός, ποὺ ἡ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή μας πα­ρά­δο­ση ταυ­τί­ζει μὲ τὴν Ἀ­νά­λη­ψη τοῦ Κυ­ρί­ου. Βλέ­πουν τὸν Μεσ­σί­α-Χρι­στὸ μὲ τὴ μορ­φὴ ἰ­σχυ­ροῦ πο­λε­μι­στῆ, νὰ ἐ­πι­στρέ­φει μὲ γρή­γο­ρο καὶ στι­βα­ρὸ βά­δι­σμα - ἔν­δο­ξος νι­κη­τὴς - ἀ­πὸ τὸ πε­δί­ο τῆς μά­χης, ντυ­μέ­νος μὲ κόκ­κι­νη πο­λε­μι­κὴ στο­λή. Ἔρ­χε­ται ἀ­πὸ τὴν Ἐ­δώμ, τὴν Ἰ­δου­μαί­α (συμ­βο­λι­κὸ τό­πο τῶν ἐ­χθρῶν τοῦ λα­οῦ τοῦ Θε­οῦ) καὶ εἰ­δι­κώ­τε­ρα ἀ­πὸ τὴν πρω­τεύ­ου­σά της, τὴ Βο­σόρ. 

Ἡ ἐ­πι­στρο­φὴ τοῦ νι­κη­τῆ Χρι­στοῦ στὸν τό­πο του, τὸν οὐ­ρα­νό, με­τὰ τὴ συν­τρι­βὴ τῶν ἐ­χθρῶν του, πε­ρι­γρά­φε­ται πλη­θω­ρι­κὰ στὴν ὑ­μνο­λο­γί­α τῆς ἑ­ορ­τῆς. Οἱ οὐ­ρά­νιοι ἄγ­γε­λοι ἐκ­πλήτ­τον­ται σὲ ὑ­πέρ­τα­το βαθ­μὸ βλέ­πον­τας ἄν­θρω­πο νὰ ἀ­νε­βαί­νει πά­νω ἀ­πὸ αὐ­τοὺς καὶ δι­ε­ρω­τῶν­ται μὲ τὰ λό­για τῶν προ­φη­τῶν: «Ποι­ὸς εἶ­ναι αὐ­τὸς ποὺ ἔρ­χε­ται ἀ­πὸ τὴν Ἐ­δώμ; “Τίς ἐ­στιν οὗ­τος ὁ ὡ­ραῖ­ος ἀ­νήρ;” Καὶ δὲν εἶ­ναι ἄν­θρω­πος μό­νο, ἀλ­λὰ Θε­ὸς καὶ ἄν­θρω­πος». Τὴν ἀ­πάν­τη­ση ἀ­να­λαμ­βά­νει νὰ δώ­σει ὁ ἴ­διος ὁ Χρι­στός: «Ἐ­γὼ εἶ­μαι ἐ­κεῖ­νος, ποὺ ὁ­μι­λῶ γιὰ δι­και­ο­σύ­νη καὶ ἔ­χω τὴ δύ­να­μη νὰ φέ­ρω τὴ σω­τη­ρί­α». 

Ο Διονύσιος Σολωμός πάντα επίκαιρος



Ο Διονύσιος Σολωμός πάντα επίκαιρος 
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Στον εθνικό ζόφο που ζούμε, καταφυγή και απαντοχή μας είναι τα όσα έγραψαν και είπαν οι μεγάλοι της Ιστορίας μας και της Λογοτεχνίας μας. Ανάμεσά τους πρωτεύουσα θέση κατέχει ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός. Φέτος, τον Φεβρουάριο, συμπληρώθηκαν 160 χρόνια από την αναχώρησή του εκ του κόσμου τούτου. Λίγοι θυμήθηκαν την επέτειο. Τον Σολωμό πρέπει όλοι οι Έλληνες να τον θυμόμαστε και να διαβάσουμε όλο του το έργο, όχι μόνο να ξέρουμε τις δύο ή τις τέσσερις στροφές του Εθνικού μας Ύμνου. 

Οι εξουσιαστές επιχειρούν να ξεχάσουμε την Ιστορία και την Παράδοσή μας και επιδιώκουν να αραχνιάζουν στα ράφια των βιβλιοθηκών, ως μουσειακό είδος, οι Σολωμός, Παπαδιαμάντης, Μακρυγιάννης, Εγγονόπουλος, Σεφέρης, Ελύτης. Εμείς, αντίθετα, πρέπει να τους μελετάμε, να παίρνουμε δύναμη, να παραδειγματιζόμαστε και να διδασκόμαστε από αυτούς. 

Αν θες να γλιτώσεις, φύγε… αν θέλεις να αγιάσεις, μείνε!


Το 1933 ο περίφημος γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης σε ηλικία 21 ετών πήρε την μεγάλη απόφαση της ζωής του να εγκαταλείψει τον κόσμο και να γίνει μοναχός στο άγιο Όρος.

Έχοντας σαν οδηγό του την ανεπιφύλακτη πίστη και εμπιστοσύνη του στο Θεό έφτασε σε μια από τις πιο απομακρυσμένες και απαράκλητες περιοχές του Άθωνα, τα Καυσοκαλύβια. Εκεί η πρόνοια του Θεού τον οδήγησε στο ασκητικό Ησυχαστήριο του Οσίου Εφραίμ του Σύρου. Εκεί ζούσανε τρεις γέροντες, πολύ αυστηροί και τραχείς, κατά γενική ομολογία.

Έζησε κοντά τους με πολύ υπακοή, ταπείνωση και… υπομονή. Και τονίζουμε την υπομονή διότι οι γέροντες του (τους οποίους όλους γηροκόμησε και φρόντισε μέχρι την τελευταία τους πνοή), ήταν πάρα πολύ αυστηροί μαζί του. Του συμπεριφέρονταν απάνθρωπα. Το όνομά του δεν το άκουσε ποτέ να το λένε, παρά τον αποκαλούσαν πάντα με τα χειρότερα λόγια και πολλές φορές έφταναν και να τον χτυπούν.

Άγιος Πορφύριος: ''Να φυλαχθείς από το άγχος''



Άγιος Πορφύριος: ''Να φυλαχθείς από το άγχος'' 


Ανάπηρη κοπέλα, ζήτησε την ευλογία του Γέροντα και τις συμβουλές του, για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, ζώντας πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι. 

Ο Γέροντας την ευλόγησε και της είπε μεταξύ άλλων: 

«Προ πάντων να φυλαχθείς από το άγχος. Το άγχος είναι ασθένεια της ψυχής και δεν εξαρτάται από υλικές ελλείψεις. 

Μπορεί ένας υγιής άνθρωπος να έχει πολλά εκατομμύρια στην Τράπεζα και να ζεί μέσα στο άγχος. 

Το άγχος καταπολεμείται με την εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού και τον καλόν αγώνα». 

Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

"κρυφοκοίταζαν τον παπά την ώρα της κατάλυσης…"


Έγινε πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα, με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο με τίτλο «Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop.

Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί, που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα, ήταν οργισμένοι με τον Θεό…

για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία.

Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή.

Οι λεπροί άκουγαν πεισμωμένοι από τα κελιά τους την ψαλμωδία, κι άλλοτε την σκέπαζαν με τα βογκητά τους κι άλλοτε με τις κατάρες τους. Ο ιερέας όμως ξαναπήγε. Στην δεύτερη τούτη επίσκεψη ένας από τους ασθενείς πρόβαλε θαρρετά στο κατώφλι του ναού.

– Παπά, θα κάτσω στην Λειτουργία σου, μ’ έναν όρο όμως. Στο τέλος θα με κοινωνήσεις. Κι αν ο Θεός σου είναι τόσο παντοδύναμος, εσύ μετά θα κάμεις την κατάλυση και δεν θα φοβηθείς τη λέπρα μου.

Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΓΙΑΖΕΙ… ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ



Πριν μερικά χρόνια μία κυρία έστειλε ένα γράμμα στον μακαριστό γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη και του έγραφε ότι έχει πολλά βάσανα, μεγάλο σταυρό και δεν μπορεί να σηκώσει τον Σταυρό της.

Και ο γέροντας Εφραίμ της απάντησε: «Μου γράφεις ότι έχεις πολλά βάσανα. Και εγώ σου λέγω τόσο το καλύτερο για την ψυχή σου! Ο Θεός που σου δίδει αυτά τα βάσανα γνωρίζει ότι τόσα βαστάζεις, σε τόσα αντέχει η ψυχή σου, αν σου δώσει περισσότερα θα πέσεις, εάν σου δώσει ολιγότερα βάσανα σε αδικεί, από αιώνιο μισθό, από αιώνια χαρά.

Εις τα μέρη των Αθηνών ήτο ένας παπουτσής πολύ σκληρός άνθρωπος, είχε ένα κοριτσάκι μικρό, το όποιο πολύ το παίδευε. Το καημένο έκανε υπομονή έως ότου χτίκιασε, δηλ. έπαθε φυματίωση, και έπεσε στο κρεβάτι. Δεν γόγγυζε, δεν αντιμιλούσε του θετού πατέρα της, αλλά ήταν όλο υπομονή. Στο τέλος πέθανε, αφού προηγουμένως μία Γερόντισσα το έκανε καλογριούλα και το ονόμασε Ανυσία μοναχή. Όταν της έκαναν ανακομιδή τα λείψανά της ευωδίασαν.

Τρίτη 23 Μαΐου 2017

Oδός Mητροπόλεως



ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Γ​​​​ια να μπει σε τροχιά ανάκαμψης από την παρακμιακή αποσύνθεση η ελλαδική κοινωνία, απαιτούνται προϋποθέσεις που δεν είναι ορατές ούτε και σε μεγάλο βάθος χρόνου. Aπαιτείται, για παράδειγμα, να αποκτήσουμε κόμματα με διαφοροποιημένες πολιτικές ταυτότητες: διαφορετικές ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων, δηλαδή διαφοροποιημένα πολιτικά προγράμματα, ιδιαιτερότητες κοινωνικών στοχεύσεων.

Σήμερα, η πολιτική εξομοίωση των κομμάτων έχει καταργήσει έμπρακτα τον κοινοβουλευτισμό: Στο κοινοβούλιο αντιπαρατίθενται όχι πολιτικές, αλλά μόνο διαχειριστικές πρακτικές και τεχνάσματα εντυπωσιασμού. H λαϊκή απόφανση «όλοι ίδιοι είναι» επαληθεύεται όχι μόνο σε επίπεδο ηθικής ποιότητας του πολιτικού προσωπικού (εξουσιολαγνείας, οικονομικής ιδιοτέλειας, φτηνιάρικου ναρκισσισμού), αλλά κυρίως στο επίπεδο της ασκούμενης πολιτικής:

Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

Μάθημα των Θρησκευτικών: Σαφής η παραβίαση της αρχής της αμεροληψίας εις την αξιολόγηση του Νέου Προγράμματος Σπουδών (ΝΠΣ)



του Χρήστου Μπονατάκη

Ευρισκόμενοι ήδη σε αναμονή της αποφάσεως του ΣτΕ περί του ΝΠΣ του ΜτΘ, σκόπιμο και χρήσιμο είναι το να μη διαλανθάνεται το γεγονός, ότι αυτό, εκτός από:
  • α) Την επιστημονική, παιδαγωγική και θεολογική του ακαταλληλότητα, έως και προάγουσα τη μεταβολή του περιεχομένου της θρησκευτικής συνειδήσεως των μαθητών, γεγονός που -με βάση νομικούς και ειδικότερα εφ’ όσον ενεργείται σε ανήλικους μαθητές- παραπέμπει στην αξιόποινη πράξη του προσηλυτισμού (Συντ. αρθρ. 13, παρ. 2. ΑΝ  1672/1939, αρθρ. 2, παρ. 2)
  • δ) Τη στενή συνεργασία βασικού στελέχους του ΙΕΠ για τη συγγραφή του ΝΠΣ, με τη νεοβουδιστική οργάνωση Arigatou, η οποία προωθεί διεθνώς, συγκρητιστικά εκπαιδευτικά προγράμματα ...θρησκευτικών!
  • ε) Την εκ της Πολιτείας άνιση-μη ισότιμη αντιμετώπιση των Ορθοδόξων μαθητών και των γονέων τους, έναντι των λοιπών οργανωμένων θρησκευτικών μειονοτήτων στη χώρα μας.
  • στ) Τον, μέσα από κάποιες προτεινόμενες δραστηριότητες, ευτελισμό και ενίοτε εκχυδαϊσμό του μαθήματος και του έργου του θεολόγου στην τάξη.

Εκδήλωση: «Η Ιστορία και η Εκπαίδευση στο στόχαστρο του εθνομηδενισμού» (Αθήνα – 24/5/17)





Το Άρδην οργανώνει την Τετάρτη 24 Μαΐου 2017 στις 19.30 εκδήλωση – συζήτηση με θέμα:

«Η Ιστορία και η Εκπαίδευση στο στόχαστρο του εθνομηδενισμού«

Θα μιλήσουν:

Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας

Τάσος Χατζηαναστασίου, δρ Ιστορίας – εκπαιδευτικός

Κωνσταντίνος Χολέβας, πολιτικός επιστήμονας

στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής», Ξενοφώντος 4, Σύνταγμα

Ημερίδα με θέμα: «Ταυτότητα φύλου - Μία διεπιστημονική προσέγγιση» [Αθήνα, Κυριακή, 28 Μαΐου 2017, 6μ.μ.]


Η πρόσκληση ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή Pdf


Ο Τομέας Επιστημόνων του Συλλόγου «Ο Μέγας Βασίλειος»,

η Χριστιανική Ένωση Επιστημόνων, η Χριστιανική Ένωση Εκπαιδευτικών Λειτουργών, ο Σύλλογος «Απόστολος Παύλος »,Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος και η Ενωμένη Ρωμηοσύνη
σας προσκαλούν
να τιμήσετε με την παρουσία σας την Ημερίδα με θέμα:
«Ταυτότητα φύλου - Μία διεπιστημονική προσέγγιση»
το οποίο θα πραγματοποιηθεί:
  στην Αθήνα
τη Κυριακή 28 Μαΐου 2017,
στο Αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών,
οδός Βασ. Σοφίας και Ριζάρη 2 (δείτε το πρόγραμμα)

Κυριακή 21 Μαΐου 2017

Ἀνατολή καί Δύση



Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος)

Ἡ Δύση εὑρίσκεται στήν σπασμώδη ταραχή, ἐνῶ ἡ Ἀνατολή στήν παραίτηση καί τήν ὑποταγή στό πεπρωμένο.

Ἡ Δύση συνεχῶς τρώγει ἐκ τοῦ Δένδρου τῆς Γνώσεως καί αἰσθάνεται ὁλοένα καί περισσότερον τήν πείνα διά τήν γνώση, ἡ Ἀνατολή κάθεται κάτωθεν τοῦ Δένδρου τῆς ζωῆς, ἀλλὰ δέν μπορεῖ νά φθάση ἕως τόν καρπόν.

Ἡ Δύση ἔχει μανία διά τήν ὀργάνωση. Ἡ Ἀνατολή ἔχει μανία διά τόν ὀργανισμό.

Ἡ Δύση ἀπαύστως τακτοποιεῖ τά ἐξωτερικά πράγματα, ἐνῶ οἱ ἐσωτερικές ἀξίες ἡ μία μετά τήν ἄλλη ἐξαφανίζονται. Ἡ Ἀνατολή ἀπαύστως καλλιεργεῖ τάς ἐσωτερικός ἀξίας, καθώς αἱ ἐξωτερικαί πίπτουν καί χάνονται.

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ



Ο ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ 

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου 
_______________ 

«Tην οικουμένην ως προίκα προικοδοτήσας τω Κτίστη σου», με αυτόν τον λόγο, το Δοξαστικό των Στιχηρών, της ακολουθίας του Εσπερινού, από την εορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ο υμνογράφος αποδίδει το «ισαπόστολον κάλλος» και το μέγεθος του έργου του Αγίου Κωνσταντίνου, έργο το οποίον την απαρχή είχε από το Διάταγμα των Μεδιολάνων με το οποίο «έκανε ένα σημαντικό βήμα προς την αναγνώριση της Χριστιανικής Πίστης, ως επίσημης θρησκείας της αυτοκρατορίας ευνοώντας έμπρακτα τους Χριστιανούς», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, η καθηγήτρια της Ιστορίας στο King’s College του Λονδίνου, Judith Herrin στο σύγγραμμα της «Τι είναι το Βυζάντιο». 

Διάκριση οὐσίας καί ἐνεργειῶν στόν Θεό (Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία)


ΣΥΝΤΟΜΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

Διάκριση οὐσίας καί ἐνεργειῶν στόν Θεό

1. Μιλᾶμε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, γιά τό θέμα τῆς γνώσης τοῦ Θεοῦ· τό θέμα αὐτό ἔχει μία δίπλευρη ἀντιμετώπιση· ἀπό τήν μιά μεριά ὁ Θεός εἶναι ἄγνωστος καί ἀπό τήν ἄλλη εἶναι γνωστός· εἶναι ἄρρητος, ἀλλά καί ρητός. Αὐτό προέρχεται ἀπό τήν «διπλόη» τῆς Φύσης Του,1 πού εἶναι ἀφ᾽ ἑνός μέν ἀπόκρυφη, ἀφ᾽ ἑτέρου δέ φανερή. Ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία μας λέει: Ὁ Θεός εἶναι ἄγνωστος καθ᾽ Ἑαυτόν, κατά τήν οὐσία Του, ἀλλά εἶναι γνωστός ἀπό τίς ἐνέργειές Του. Εἶναι ἐπιγραμματική αὐτή ἡ διατύπωση τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, πού ἔκανε σέ διάλογό του μέ τόν ἀντίπαλό του Νικηφόρο Γρηγορᾶ: «Τοῦ Θεοῦ τό μέν ἄγνωστόν ἐστι τό δέ γνωστόν, καί τό μέν ἄρρητον τό δέ ρητόν· ἄγνωστός ἐστι ὁ Θεός ἐκ τῶν κατ᾽ αὐτόν, γνωστός δέ ἐκ τῶν περί αὐτόν φυσικῶν ἐνεργειῶν».

Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Αποκαλυπτικός ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης




ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ
Πόσο καλά γνωρίζουμε τα παιδιά μας;

Μνήμη των δεκατριών μοναχών της μονής Καντάρας (19 Μαΐου)



Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας τιμά σήμερα τη μνήμη του Αγίου ιερομάρτυρος Πατρικίου, επισκόπου Προύσης της Μ. Ασίας, ο οποίος μαρτύρησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού.

Εξαιρέτως, η Εκκλησία της Κύπρου τιμά σήμερα, τη μνήμη των δεκατριών μοναχών της Μονής της Παναγίας της Καντάρας, που μαρτύρησαν το έτος 1231 μ.Χ.

Οι 13 μοναχοί, Ιωάννης, που ήταν και ο ηγούμενος, Κόνων, Ιερεμίας, Μάρκος, Θεόκτιστος, Κύριλλος, Βαρνάβας, Μάξιμος, Ιωσήφ, Θεόγνωστος, Γερμανός, Γεννάδιος και Γεράσιμος διακρίνονταν για την απαράμιλλη αναχωρητική ζωή και την σταθερή άσκησή τους για απόκτηση των αρετών που κοσμούν τον αυθεντικό άνθρωπο. Ταυτόχρονα, εξοπλισμένοι με τα χαρίσματα του ενάρετου βίου, αντιστάθηκαν σθεναρά στις δόλιες προσπάθειες εκλατινισμού των Ορθοδόξων Κυπρίων από τη Λατινική Εκκλησία. Καταδίκασαν δημόσια τη χρήση άζυμου άρτου στην τέλεση της Θείας Ευχαριστίας, πρακτική που προσπαθούσαν να εισάξουν οι Λατίνοι και στην Κύπρο, όπως έκαναν σε άλλες χριστιανικές κοινότητες, κάτι που εξακολουθεί να συμβαίνει ακόμη και σήμερα, με τη μέθοδο της ουνίας. Δηλ. της μεθόδου του Δούρειου Ίππου των βυζαντινόρυθμων Ρωμαιοκαθολικών ανάμεσα σε αμιγώς Ορθόδοξους Χριστιανικούς πληθυσμούς.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου: Μια σύντομη ιστορική προσέγγιση


Έγγραφα και φωτογραφίες Ποντίων, θυμάτων της Γενοκτονίας, περιλαμβάνονται στο αρχείο του καθηγητή Κωνσταντίνου Φωτιάδη (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Βάλια Καρπούζη)
«Οι Νεότουρκοι και το πρόγραμμά τους». Αυτός ήταν ο τίτλος ανταπόκρισης του περιοδικού The Times of London από την οθωμανική Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του 1911. Ήταν μια ανταπόκριση για το συνέδριο της οργάνωσης «Ένωση και Πρόοδος», το τρίτο ετήσιο που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους· μετά την πλήρη κυριαρχία της σκληρής αυτής τάσης επί των φιλελεύθερων Οθωμανών, το 1913 άρχισε η υλοποίηση των σχεδίων για γενικευμένη εθνική εκκαθάριση. «O προδιαγεγραμμένος αφανισμός του μικρασιατικού ελληνισμού, ωσότου ξεκαθαρίσουν οι Νεότουρκοι τα μικρασιατικά εδάφη από τους Αρμένιους, επιχειρήθηκε με ποικιλότροπα μέσα. Σε βάρος των Ελλήνων εφαρμόστηκε μια άλλη στρατηγική, που απέβλεπε όμως στο ίδιο αποτέλεσμα», γράφει ο καθηγητής Κωνσταντίνος Φωτιάδης, αναφερόμενος στη γενική επιστράτευση όλων των εθνοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στη δημιουργία των ταγμάτων εργασίας (αμελέ ταμπουρού).

ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΣΕ ΚΟΜΒΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ



ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΣΕ ΚΟΜΒΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ

                                                                                                            19.5.2017

Οἱ ἔχοντες πνευματικό φρόνημα ἀντιλαμβάνονται πόσο τρομερή δέσμευση εἶναι μία ὑπόσχεση πρός τόν Θεό. Ἐπίσης κατανοοῦν πόσο φρικτό εἶναι ἡ μή πραγματοποίησή της. Μποροῦμε νά ποῦμε μέ βεβαιότητα, μετά λόγου γνώσεως, ὅ,τι ἡ ἀθέτηση τῆς δεσμεύσεώς μας γιά τό ἱερό Τάμα τοῦ Ἔθνους, εἶναι ἡ αἰτία γιά τή ὁποῖα δέν ἔχουμε σηκώσει κεφάλι αὐτά τά 185 χρόνια. Ὅταν κληρονομεῖ κάποιος, ἐκτός ἀπό τίς ἀπολαβές, τοῦ μεταβιβάζονται καί τά βάρη. Οἱ ἀγωνιστές τοῦ 21 μᾶς δώρισαν μέ τό αἷμα τους τό μέγιστο ἀγαθό τῆς ἐλευθερίας μαζί μέ τήν ὑποχρέωσή πρός τόν Σωτήρα μας Χριστόν.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ. ~ ΝΙΝΑ ΠΑΒΛΟΒΑ



Κάποια Δευτέρα έψησα στο φούρνο ένα σωρό τυρόπιτες. Δεν πρόλαβα να αναστενάξω «Για ποιον έκανα τόσες;» και με επισκέφτηκε μια οικογένεια με πολλά παιδιά. Προς μεγάλη μου χαρά τα επτά παιδιά «καθάρισαν» γρήγορα τις τυρόπιτες, ενώ οι γονείς δεν τις άγγιξαν...

– Τουλάχιστον γευτείτε μία, επέμενα εγώ... – Μα δεν πεινάμε, δεν πολυέχουμε όρεξη...

– Έχετε, έχετε! φώναξαν τα παιδιά. Η μαμά κι ο μπαμπάς νηστεύουν τη Δευτέρα, επειδή ο Βασίκα καπνίζει!

– Μπορεί να καπνίσει με την ησυχία του, είπε ο πατέρας, του το επέτρεψε ο πνευματικός.

– Μα δεν καπνίζω! άρχισε να κλαίει ο Βασίκα. Εσύ τουλάχιστον, μαμά, μη νηστεύεις τη Δευτέρα.

– Πολύ μεγάλη τιμή να νηστεύω για σένα, του απάντησε η μητέρα, αλλά τυροπιτάκι ωστόσο δεν πήρε. Ήταν προφανές πως οι γονείς νήστευαν, δηλαδή έκαναν μια ειδική νηστεία κάθε Δευτέρα.

Άγιος Παΐσιος : Έγκλημα Η Σιωπή Της Εκκλησίας Ενάντια Στους Άθεους



Είχε έρθει στο Καλύβι ένας άθεος μέχρι το κόκκαλο. Αφού είπε διάφορα, μετά μού λέει: «Εγώ είμαι εικονομάχος».
Από εκεί πού δεν πίστευε τίποτε, ύστερα έλεγε ότι είναι εικονομάχος. «Βρε αθεόφοβε, τού λέω, εσύ αφού δεν πιστεύεις σε τίποτε, τι μου λες ότι είσαι εικονομάχος;
Τότε, τον καιρό τής Εικονομαχίας [2], μερικοί Χριστιανοί από υπερβολικό ζήλο έπεσαν σε πλάνη, έφθασαν στην άλλη άκρη, και μετά ή Εκκλησία τοποθέτησε το θέμα· δεν είναι ότι δεν πίστευαν». Υποστήριζε εν τω μεταξύ όλη την σημερινή κατάσταση. Μαλώσαμε εκεί πέρα.
«Καλά, του λέω, κατάσταση είναι αυτή; Δικαστικοί να φοβούνται να δικάσουν, να κάνουν μηνύσεις για εγκληματίες και να τους απειλούν ό ένας και ό άλλος και να αναγκάζονται να τις αποσύρουν; Και τελικά ποιοί κυβερνούν; Σε αναπαύει αυτή ή κατάσταση; Υποστηρίζεις αυτούς; Εσύ είσαι εγκληματίας. Γι’ αυτό ήρθες; Άντε, φύγε Από εδώ!». Τον έδιωξα.

– Γέροντα, δεν φοβάστε έτσι πού μιλάτε;